Anthonie Adrianus Tuk

De Tweede Wereldoorlog met luchtalarmen, bombardementen, deportatie en de hongerwinter met zeer lage temperaturen, kan Jacques Broeders (90) zich nog zeer goed herinneren.Ook Bevrijdingsdag 1945 zit in zijn gedachten gegriefd. Ieder jaar denkt hij begin mei aan zijn buurjongen Anton Tuk uit de Dahliastraat. “We stonden op 4 mei ’s avonds laat nog met buren uit de straat voor de deur. Die avond was namelijk bekend geworden dat de Wehrmacht was gecapituleerd. Mensen stroomden samen om dit heuglijke bericht te vieren. Er waren zelfs buurtbewoners die de Nederlandse driekleur lieten wapperen. Ook buurjongen Anton en ik waren dolgelukkig en we spraken af de volgende dag elkaar weer te treffen. Toen ik op 5 mei bij de familie Tuk aanbelde, was Anton niet thuis. Er was paniek. Familieleden waren hem aan het zoeken.Wat bleek: Anton was die morgen vroeg samen met een knokploeg van de Nederlandsche Binnenlandsche Strijdkrachten naar de Willemsbrug vertrokken om daar de Duitsers te verjagen. De bezetters hadden namelijk de gewoonte om bij hun vertrek bruggen op te blazen en dat wilde de knokploeg voorkomen. Maar de Duitsers gooiden enkele handgranaten en Anton overleed ter plaatse. Hij heeft twee dagen thuis opgebaard gelegen en is daarna in een kist op een bakfiets naar de begraafplaats gebracht. Het bevrijdingsfeest in de buurt werd uitgesteld en pas enkele maanden later gevierd. Sluiten