Wilhelmus Theodorus van Zandvoort

Wilhelmus van Zandvoort 1925 - 1949 Wilhelmus wordt geboren op 11 juni 1925 in Oss. Opgeroepen voor de dienstplicht, meldt hij zich in de zomer van 1946 bij de Koninklijke Landmacht in Nijmegen, waar hij als soldaat wordt ingedeeld bij het 4-3 Bataljon Regiment Stoottroepen. Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Wilhelmus voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië uitgezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Na een opleiding van anderhalve maand vertrekt hij half oktober met de Volendam naar de Oost, waar hij na een zeereis van een kleine maand bij Batavia aan land gaat. Kort na aankomst wordt Wilhelmus met zijn eenheid ingezet voor wachtdiensten in en rond de haven van Tandjong Priok om smokkel en diefstal tegen te gaan. Eind maart 1947 wordt hij overgeplaatst naar Tjiandjoer voor de beveiliging van de konvooiweg Batavia-Bandoeng. Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia legercommandant S.H. Spoor toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle krijgen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en ingehouden acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Wilhelmus wordt vroege in de ochtend van de eerste dag van de Actie met zijn compagnie op mars gezet om de spoortonnel bij Lampegan veilig te stellen. De daaropvolgende dagen wordt de gebieden rond Soekaboemi en Tjiandjoer gezuiverd van infiltranten. Vervolgens wordt ook de weg van Tomo naar Palimanan beveiligd. Tactisch gezien is de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd. Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat voor de al zwaar overbelaste Nederlandse troepenmacht haast niet te doen is. Infiltraties en guerrilla-aanvallen nemen in de daaropvolgende maanden dan ook weer snel toe. Na afloop van de Actie trekt Wilhelmus met zijn compagnie op de 9e van Tasikmalaja op naar Garoet. Vermoeid door het geaccidenteerde terrein en de vele vernielingen onderweg, komen ze daar drie dagen later aan. Ondertussen blijft het onrustig door talrijke infiltraties en hinderlagen, vooral langs de weg tussen Garoet en Tasikmalaja. Hier moet Wilhelmus niet alleen weerstand bieden tegen het revolutionaire leger, maar ook tegen de islamitische strijders van Daroel Islam en Hizboellah. Aan de Tweede Politionele Actie van de jaarwisseling 1948-1949 neemt Wilhelmus’ onderdeel niet actief deel, maar moet wel weerstand bieden aan de fel opgelaaide guerrillastrijd die na de Actie het strijdtoneel beheerst. De situatie op Java raakt rond Tasikmalaja nog verder verward als de revolutionairen en de islamitische strijdgroepen onderling met elkaar in gevecht raken. Op 7 januari 1949 komt Wilhelmus tegen de achtergrond van de nieuw opgelaaide vijandelijkheden om het leven in Lehmah Neundeut. Wim van Zandvoort was de ‘oppasser’ van 1e Leutenant Gerard J. Mul uit Leeuwarden. Tijdens een partijtje volleybal werden de sportende militairen vanaf een heuvel aan de overkant beschoten. Mul gaf de opdracht: “” Wegwezen, wapen halen en in stelling gaan.” Plotseling was Mul zijn oppasser kwijt. Met een kameraad had Van Zandvoort het legeringsgebouw verlaten om de aanvaller te pakken te nemen.. Onderweg daarheen is hij getroffen door een vijandelijke kogel.Hij is 23 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.Zijn kameraad Zwier Zweers bij de begrafenis van Wim van Zandvoort: "Afscheid nemen valt zwaar" en "opdat wij gedenken Sluiten