Tijdens de hongerwinter voeren de geallieerden op grote schaal wapendroppings uit. Door het verzet wordt er dag en nacht gewerkt. Via geheime codes op radio Oranje – zoals ‘de melk kookt over’- wordt bekend gemaakt dat men een dropping kan verwachten. De verzetsgroep verschuilt zich in de donkere avond in greppels rondom een weide, totdat het vliegtuig in zicht komt. Met rode en witte lichten wordt de afwerpplek gemarkeerd. Het transportvliegtuig duikt naar de 150 meter en gooit zijn luiken open. Met veel geraas stijgt hij weer op, onderwijl komen zo’n 24 containers aan parachutes naar beneden. Goed voor 4500 kilo aan stenguns, wapens, munitie, radio-onderdelen en springstof. Nodig, zodat het verzet de geallieerden een handje kan helpen bij de bevrijding van Nederland. De Bunnikse Jan van Maurik, op dat moment 22 jaar, is actief in het wapenvervoer. Hij hoort bij de verzetsgroep van Joop Been – een student economie - die het wapenvervoer in de provincie Utrecht onder zijn hoede had. Op de bewuste dag moeten de wapens vanaf een schip bij Portengen naar het politiebureau in Zuilen worden gebracht, dat als wapendepot voor het verzet dient.Zo’n drie weken voor de bevrijding – op 16 april 1945, een zonnige maandagmiddag – wordt het de 123e rit. Jan van Maurik is bij bijna alle ritten aanwezig. Die dag rijden ze al voor de derde keer. Het is een linke klus, want het gevaar komt van drie kanten: van de Duitsers, als ze worden aangehouden; van de geallieerden jachtbommenwerpers; en van de springstof zelf.De mannen die bij autobedrijf Jongerius werken, besluiten dat het de laatste keer is dat ze de wapens met een truck vervoeren. Het wordt te gevaarlijk, gezien de geallieerde bommenwerpers, die de druk flink opvoeren. In het vervolg zal een schip worden gebruikt. Onderweg naar Utrecht schuilen ze driemaal voor een Engelse jachtbommenwerper, die de truck kennelijk in de gaten heeft. Levensgevaarlijk, want ze rijden in een gestolen Duitse truck. En kunnen dus door de Engelsen als vijand worden aangemerkt. Het luchtalarm klieft door de lucht, toch rijden ze door. Joop Been zit in de laadbak van de truck, bovenop de lading van 2,5 ton aan springstof en revolvers. In de cabine zit Jan van Maurik, naast Joop Altena, die deze rit de chauffeur is. Als ze 1 kilometer van hun bestemming zijn verwijderd, dendert het jachtvliegtuig opnieuw over, ditmaal schietend uit al zijn boordwapens. Het is 14.50 uur. Het is in 1 keer raak. Op de Amsterdamsestraatweg, vlakbij de Zuilenselaan, eindigt hun rit. Het geallieerde vuur ontsteekt de explosieve lading met een gigantische donderslag die tot in Woerden te horen is. Een klap die geen van de drie jongemannen overleeft. Sluiten