"Schat van een vrouw, lieve kinderen en oma, wanneer ik ook ga, mijn laatste gedachten zullen bij jullie zijn. Schatten, ergens zullen we ons weerzien. Leer de jongens ... dat papa geen held was, maar zijn plicht deed."

De brieven hielden op te komen en Kees’ ouders en jonge broer hielden hun hart vast. De ongerustheid groeide en zij leefden enkele maanden tussen hoop en vrees. Die hoop werd de bodem ingeslagen op de avond dat een donker geklede man met zwarte hoed aanbelde. Het was predikant Post met de tijding dat bij de gemeente Axel het bericht was binnengekomen dat Cornelis Rinn op 14 oktober 1946 was overleden.

"Mijn moeder stierf en zoals ik zo vaak bij anderen had gezien werd ze in een simpele bamboekist gelegd en weggedragen. De deuren van het kamp gingen open en dicht en dat was het’"

Het kamp is onbeschrijflijk slecht; veel dysenterie en uitgeputte zieken met grote tropische zweren. De hongersnood slaat toe, ze eten honden, slangen, ratten en muizen.

Afgelopen 4 mei organiseerden wij een bijzondere tweede editie van Eerbewijs. Met wat aanpassingen vanwege de corona-maatregelen hebben we toch veel onderdelen via tv en internet kunnen delen. Kijk de uitzending nog eens terug of beluister de podcast 'Fluisterveld'.