Jan van der Meeren, geboren op donderdag 2 maart 1922 in Nijmegen in het gezin van Franciscus J. A. van der Meeren en Anna C. Keijzers. Hij slaagde in 1940 voor het eindexamen HBS.B aan het St. Canisius-college te Nijmegen. Studeerde daarna in de sociale geografie aan de Universiteit te Utrecht. Volgde tot Kerstmis 1942 college. Was in het voorjaar 1943 bij een landbouwer te Nunen gedurende 6 weken werkzaam, waar hem bij zijn vertrek naar huis beloofd werd gerust terug te komen wanneer gevaar voor hem dreigde. Jan ging in het verzet en verdween in de illegaliteit

Jan van der Meeren nam te Nijmegen eind april – begin mei 1943 deel aan het propageren van de staking. Kon bij den oproep van Rauter niet te Nunen terugkomen, daar men zwichtte voor de bedreigingen. Ook de buren te Nijmegen, echtpaar zonder kinderen, dorsten niet. Hij kon met het oog op de geheimhouding van zijn verblijf vanwege zijn te jeugdige zusjes en broers thuis niet blijven. Werd op 6 mei 1943 naar Berlijn gedeporteerd. Heeft meermalen getracht te vluchten. Vormde in Berlijn een schakel in de keten tot het propageren van de reismethode met valse papieren, zoals b.v. het aanwerven van studenten, die weg wilden, het doorgeven der papieren etc. Trachtte zonder grenskaart de grens over te komen. Werd met zijn collega aan een kruisverhoor onderworpen en terug verwezen naar Duitsland. Werkte gedurende twee weken te Oberhausen en kwam met papieren, welke geheel niet klopten, begin april 1944 over de grens. Dook onder te Riel bij Goirle en leefde daar, met een vals persoonsbewijs, onder de naam "Jan van As. Jan van der Meeren was in die tijd druk bezig in het verzet en verdween regelmatig in de illegaliteit. Hij bracht in die periode 18 piloten der geallieerden in veiligheid.

In opdracht van de Engelsen zou een zich verdienstelijk gemaakt hebbende Duitse soldaat, alvorens in krijgsgevangenschap te gaan, te Riel mijnen opruimen. Dit mocht echter alleen gebeuren onder toezicht van leden der verzetsgroep. Tijdens een door Jan van der Meeren uitgeoefend toezicht op 1 november 1944 explodeerden tijdens het demonteren zware mijnen tegelijkertijd en vond hij het einde van zijn leven in dienst van zijn vaderland.

Zijn toezicht op 1 november 1944 heeft hem op 22-jarige leeftijd zijn leven gekost, toen de mijnen explodeerde. Jan werd begraven op het kerkhof van de parochie H. Antonius Abt te Riel. Op 26 augustus 1976 werden zijn stoffelijke resten overgebracht naar het Ereveld in Loenen.

Graflocatie
Jan van der Meeren werd op 26 augustus 1976 herbegraven op het Nationaal Ereveld in Loenen. Begraafplaats nr: 1258 Graflocatie : D. 0374

Research: G. Kobes (Doss.nr: RE-04 /14.3.10)