Met het einde van zijn studie in zicht werd Frans Meertens op 19 maart 1942 door de Duitsers gevangen genomen als lid van de spionagegroep Van Hattem. Na een lang voorarrest in Scheveningen en in Haaren werd hij te Utrecht ter dood veroordeeld. Met twee anderen kreeg hij evenwel gratie en men voerde hem op 26 aug. 1943 naar Rheinbach in Duitsland. Een jaar later weigerde hij in de munitiewerkplaatsen te Ziegenhain te gaan werken, met het gevolg dat hij onder slechte omstandigheden elders te werk werd gesteld. Hier leefde hij in een tochtige ruimte tussen t.b.c. patiënten en kreeg hij te weinig voedsel; besmetting bleef dan ook niet lang uit. Zwaar ziek werd hij van de ene gevangenis naar de andere gevoerd, totdat hij op 5 mei 1945 door de Engelse werd bevrijd en in een hospitaal verpleegd. Reeds was hij te zwak om met een autotransport naar Nederland mee te gaan. Een vriend pleitte bij de R.A.F. om voor hem een plaats in een vliegtuig te krijgen, zodat hij zijn familie nog zou kunnen zien. Dit gelukte, en op 27 mei vloog Frans naar Eelde. Twee weken later overleed hij in het Diaconessenhuis te Groningen op 25-jarige leeftijd. Sluiten