Pieter was lasser bij smid Munting in Roodeschool. Als twintigjarige werd hij opgepakt en naar Kassel gestuurd. In fabrieken in de omgeving werden tanks en vliegtuigen gemaakt. In 1942 heerste in de kampen nog een tamelijk mild regiem en mochten er op de zondagmiddag uitstapjes worden gemaakt in de omgeving. Ook kreeg men heel af en toe verlof voor familiebezoek. Vanwege de aanwezige fabrieken werd Kassel vaak door de geallieerden gebombardeerd. In november 1943 raakte Pieter bij zo’n bombardement gewond aan zijn been. Op zich niet ernstig, maar hij werd toch opgenomen in de ziekenboeg en dat pakte rampzalig uit. Hij werd in een niet ontsmet bed gelegd van een patiënt die was overleden aan dysenterie. Pieter raakte geïnfecteerd en overleed. Bij de familie leefde men juist in de veronderstelling dat Pieter voor verlof thuis zou komen. Zijn zussen vertelden tijdens de catechisatie aan dominee Boiten dat ze al naar het station waren geweest om te kijken. Later die avond had Boiten een vergadering en werd daarbij gestoord door iemand die van zijn neef, die uit Kassel met verlof was, had gehoord dat Pieter was overleden. De predikant ging naar de neef om het verhaal uit de eerste hand te horen en daarna naar de familie. Hij trof vader Van der Mei in de werkplaats. Na lang aarzelen vertelde hij het slechte nieuws. Pieter werd eerst begraven in Kassel en later op het Nederlands Ereveld in Frankfurt. Op 2 oktober 2019 is bij zijn voormalig ouderlijk huis aan de Hooilandseweg 79 te Roodeschool een Stolperstein gelegd. Sluiten