Willem Mooij werd in 1940 als cadet gedemobiliseerd en ging daarna in Delft studeren. Reeds vroeg had hij, evenals zijn broer, het plan om Engeland te bereiken om opnieuw dienst te nemen. Na enkele vergeefse pogingen vertrok hij met een vriend op 3 april 1942 uit Arnhem. Hun tocht verliep ondanks enkele gevaarlijke momenten voor het betreden van onbezet Frankrijk tamelijk voorspoedig. Op 15 april werd Ie Solir bereikt waar 5 weken in dit kamp bij Perpignan verliepen alvorens de Spaanse grens overschreden kon worden. Door gebrek aan insuline en ondervoeding bereikte de suikerzieke Willem Mooij in uitgeputte toestand Barcelona. Daar was de verzorging goed en kon hij zich door een buitenkansje reeds na enkele dagen inschepen op het Spaanse schip Cabo de Buena Esperanza met bestemming West-Indië. Afgezien van de wilde ontscheping van enkele Hollandsche lotgenoten verliep de tocht verder voorspoedig. Na Curacao volgde Engeland en de teleurstelling wegens zijn gezondheidstoestand niet direct in dienst te kunnen worden opgenomen. Bij een keuring vatte hij kou en kreeg longontsteking. Na een kortstondig ziekbed in een Londens ziekenhuis overleed Willem Mooij op 16 februari 1943. Hij werd met militaire eer begraven. Sluiten