Henk had de ambachtsschool gedaan en was timmerman in de oorlog. Hij werkte voor de Duitsers. Hij sloopte barakken voor de soldaten en bouwde deze weer op. De uitdaging was om onderdelen achter over te drukken en te leveren aan de ondergrondse. Een keer heeft hij aan een priester gevraag of dat mocht: stelen. Het antwoord dat hij kreeg was dat het belangrijkste was om anderen en jezelf niet in gevaar te brengen.In oktober 1944 was Neerkant, het dorp waar Henk woonde, in Amerikaanse handen. De Duitsers hadden zich teruggetrokken achter het Deurnens kanaal. Op een morgen was er geweervuur. Henk ging op verkenning en ontdekte dat er Duitsers over het veld slopen om de Amerikanen van achteren aan te vallen. Hij ging naar de Amerikanen en waarschuwde hen. Twee Amerikanen gingen met hem mee en gingen achter de verhoging bij het huis zitten waar Henk met zijn vader, twee zusjes en broertje woonde. Henk keek met een verrekijker waar de Duitsers waren, zodat dat Amerikanen wisten waar ze moesten schieten. De Duitsers schoten terug en Henk kreeg een kogel in de borst onder het hart. Een Amerikaan kreeg een kogel in zijn knie. De Amerikanen sleepten de Amerikaan weg en gingen met een jeep naar het ziekenhuis.Vader, zussen en broer haalden een ladder en rolden Henk erop; hij was bewusteloos en bloedde heel erg. Ze sleepten Henk weg naar een huis. Zijn vader stuurde de twee jongste naar de (schuil)kelder van de buren. Vader, de oudste zus, een vriend en een sterke knecht sleepte Henk door de sloot naar de zusters. Met de enige auto van het dorp en met benzine van de Amerikanen is Henk vervoerd naar het ziekenhuis in Helmond zonder zijn familie.Tegen de avond hadden de Duitsers de Amerikanen verjaagd. De hele familie is een aantal dagen in de schuilkelder gebleven; daarna werden ze door de Engelsen bevrijd, maar moest het hele gezin vluchten, want overal werd gevochten. Toen ze een paar dagen later weg konden en bij het gemeentehuis van Deurne kwamen bleek Henk te zijn overleden en die dag te zijn begraven. Sluiten