Johannes Mortier was getrouwd met Cornelia Maria Geuze. Ze hadden drie zonen; Johannes (Hans) ; Abram (Bram); Cornelis Marinus (Kees). Johannes Mortier (Jo) werkte voor de BPM, in Balikpapan, Sanga Sanga Dalem, Tjepoe ( 2 maal) en Pladjoe. In 1941 werd hij opgeroepen in militaire dienst en werd soldaat onder nummer 6518 bij het KNIL. In 1942 werd hij in Garoet gevangen genomen en kwam terecht in kamp Tjimahi. Van daar uit werd hij op 19 mei 1944 op transport gesteld naar Japan. Eerst naar Singapore en van daar naar Manilla, het schip kwam in een thypoon terecht en raakte lek. Er werd in Takao op Formosa overgestapt op een ander schip, de Thomahokoe Maroe. In de nacht van 24 op 25 juni 1944 werd het schip getorpedeerd. Na de torpedering is hij gaan zwemmen en werd opgepikt door een vissersboot die lek was en hij moest aan de pompen. In de buurt van een eiland is hij weer over boord gezet en zwemmend heeft hij het land bereikt. Naderhand bleken er 211 van 800 gevangenen gered te zijn. De overlevenden zijn naar Nagasaki gebracht. Alle geredden werden naar kamp Fukuoka 14 gebracht. Op 22 januari 1945 overleed Johannes Mortier in Nagasaki, kamp Fukuoka 14.

Deze memoires is geschreven door Johannes Mortier ( Hans)