Frans van Mourik, geboren 20 augustus 1898 te Amsterdam. Werkt als Ambtenaar Binnenbestuur en Assistent Resident (AR) in Pasoeroean als Japan in 1942 Java binnenvalt. Hij blijft tijdens de eerste weken van de bezetting rondrijden in zijn auto met een rood-wit-blauw vlaggetje daarop.Als blijkt dat de Japanners ook de gebouwen gaan overnemen geeft hij de gehele inboedel weg aan zijn trouwe dienaren ( baboe, kokkie etc ) en blijft er een leeg gebouw over. De kluis blijft echter staan, met geopende deur met daarin een velletje postzegels met de afbeelding van Koningin Wilhelmina!Assistent resident Frans van Mourik wordt op 22 maart 1942 gearresteerd en is door deze handeling vreselijk gestraft, in een open truck op transport gezet en naar de '' inlandse '' gevangenis Boeboetan te Surabaja vervoerd. In feb1943 wordt Frans v Mourik gelijk met vele andere Europeanen naar het Fort in Ngawi gebracht (nota bene zijn voorlaatste standplaats). In aug1943 wordt Frans v Mourik met alle Europese gevangenen naar de '' Europese gevangenis Soekamiskin ( bij Bandung ) gebracht en aansluitend naar het interneringskamp Tjimahi, baroskamp 5. De bevrijding kwam in aug1945 maar niet daadwerkelijk in de kampen en de Republiek Indonesië staat op het punt om uitgeroepen te worden. Dan besluit Frans van Mourik om terug te gaan naar zijn voormalige werk- en standplaats, Passoeroean. Een reis, in de Bersiapperiode, die als gevaarlijk wordt beschouwd door hem maar met een ''aanvaardbaar risico''. Frans van Mourik kende immers als geen ander de bevolking!!!! Frans vertrekt op 8 oktober 1945, zijn plicht roept en samen met nog een andere Europeaan (naam onbekend) gaat hij met de trein richting Djokja. Helaas is hij daar nooit aangekomen en wordt later als vermist opgegeven. Onderzoek van het Rode Kruis wees het navolgende uit. Frans van Mourik (en andere Nederlanders) zijn op het station van Patoman (nabij Bandjar) uit de trein gehaald en door krissteken zwaar gewond geraakt en naar het lokale hospitaaltje gebracht waar hij die nacht komt te overlijden (bevestigd door dokter Soewarto). De lichamen worden begraven in de spoordijk. In 1980 neemt mijn vader (PE van Mourik, die dit alles heeft uitgezocht, ter plaatse ook als OVW-er en 2x uitgezonden naar Java) wederom contact op met de Oorlogsgravenstichting en wordt het graf getraceerd op 200 meter van het lokale stationnetje op particuliere grond. Helaas is het graf leeg.Volgens een oud ingezetene, Iboe Rati, zijn de stoffelijke resten naar Bandoeng vervoerd. Daar is op het Nederlands ereveld Pandu het verzamelgraf Garoet ingericht waarin onder andere Frans van Mourik begraven ligt.Mijn vader ( PE v Mourik ) heeft zijn vader ( Frans v Mourik ) in 1981 voorgedragen voor een postuum verzetsherdenkingskruis en het antwoord hierop was: ''De door u naar voren gebrachte verrichtingen liggen geheel op het humanitaire gebied en kunnen niet worden beschouwd als daadwerkelijk verzet gezien worden in het kader van het Koninklijk Besluit''.Dit heeft mijn vader ( PE v M ) die zijn gehele leven heeft gezocht naar zijn vader ( Frans v Mourik ) diep geraakt en ziet het als de zwartste bladzijde uit leven. Helaas kan mijn vader PE v Mourik (LntKol KL bd. overleden dd 22 maart 2006) U geen antwoord meer geven op vragen, mochten die er zijn, maar mijn moeder (1926 ) kan dat nog zeker wel evenals ondergetekende FA van Mourik (Smi der Garde Fuseliers Prinses Irene bd). Ondergetekende heeft het Ereveld Pandu enige jaren geleden bezocht samen met zijn zoon en buiten het feit dat het Ereveld er voortreffelijk wordt onderhouden met een zeer goede ontvangst heeft het een diepe indruk op ons achtergelaten. Sluiten