In het Halmaheirakamp werd op hout gekookt. Jonge jongens konden wat eten bijverdienen met hout sjouwen. Zo gebeurde dit ook met Pinksteren in 1944.Daar zij even moesten wachten op de daarvoor verantwoordelijke persoon en dit mijn broer ( 9 jr ) te lang duurde, klom hij even in de boom. Helaas de tak waarop hij zat brak af, het gevolg was dat hij op de naar bovenstaande stang van de kar viel die eronder stond. Hij is in het ziekenhuis nog geopereerd, maar na een paar dagen overleden. Wij mochten hem buiten het kamp op een bestaand kerkhof begraven en waren tevens de laatste personen die het kamp nog uit geweest zijn en weer terug kwamen.Dit gebeuren heeft bij veel mensen diepe indruk gemaakt. Ook mensen ontmoet in Nederland die goed van dit gebeuren op de hoogte waren en dit zelfs in hun boek gememoreerd hebben. Sluiten

Mijn vader (Ab Weyland) heeft dit gezien, de jongen op de foto was een vriendje van hem. Ik weet zelf de roepnaam niet. Mijn vader vertelde er meer dan eens over, maar wel heel kort. Je zag wel dat het een hele diepe indruk op hem had gemaakt. De jongen van deze foto (Cor, Kees?) wilde fruit plukken, klom in een boom, viel daaruit, kwam op een kar terecht die er onder stond, raakte zwaar gewond aan zijn buik en is er aan overleden. Hij was net als mijn vader eerder ook in het Darmo-kamp in Soerabaja en maar een paar maandjes jonger dan hij. Eigenlijk is het op onze manier ook een familieverhaal.De laatste tijd ben ik veel aan het lezen over de diverse kampen die met de familie te maken hebben, omdat het blijkt dat je de losse familieverhalen zonder jaartallen of plaatsen, nu veel makkelijker ergens kunt plaatsen. Ik ben het overlijden van deze jongen 2 keer tegengekomen in stukken die bij het NIOD liggen en online beschikbaar zijn (zie bron), daar staan nog een paar verdere details in dan hierboven. Sluiten