Mijn Vader is een held, hij heeft de keuze gemaakt om tegen het onrecht en voor de Vrijheid te strijden en heeft daarvoor zijn leven gegeven. Wij woonden op Java, mijn Vader werkte op de suikerfabriek in Ngadiredjo. Ik ging in Kediri op school. Toen brak de oorlog uit in Nederland, ik kon mij geen voorstelling maken van wat een oorlog is. Helaas is dit later wel werkelijkheid geworden.Plotseling gingen wij verhuizen naar Soerabaja (augustus 1941). Mijn Vader was opgeroepen om bij de Koninklijke Marine dienen als reserve officier. Hij had vroeger bij de KPM (Koninklijke Pakketvaart Maatschappij) gevaren en was toen gestationeerd in Padang (Sumatra).Na eerst in een pension gewoond te hebben vond hij na 2 maanden toch een huis. Ik ging voor de 2de keer in 3 maanden naar een andere school en het was rustig totdat op een gegeven moment de stad volstroomde met heel veel matrozen en ander Marine personeel, het was een drukte van belang. Taxi’s reden af en aan, een lege was niet te krijgen, wij blijven maar thuis zei Vader. Vader kwam veel minder thuis. Er werd geoefend op zee, waarmee en hoe dat weet ik niet. Wel dat op een keer toen zij uit het water kwamen hun kleding gestolen was. Op een dag kwam hij gehaast thuis, ging even later weer weg en ik heb hem daarna nooit meer gezien.Uit later naar boven gekomen documenten blijkt waarom en dat hij: 1. Het Marine complex onklaar moest maken. ( zie copy verslag.( het geschreven verslag is opnieuw getypt). 2. Hij is met 3 andere officieren in een auto gevlucht naar Tjilatap. 3. Daar is hij met het ss. Jansens ontkomen naar Australië. Daar heeft hij Japans geleerd (Hij kende zijn vreemde talen goed) en is met geheime opdrachten met de Hr.Ms. K XII op 30 November 1942 in de Prigibaai (zuid Oost Java) aan land gezet. Tiger 1 Party stond onder leiding van Luitenant ( RNLNR ) Wicher Bergsma Tiger 2 Party stond onder leiding van Luitenant Bernard Brocx en deze is in de Serangbaai aan land gezet.Zie: het is ook beschreven de door Dr. L. de Jong in: “Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog“. 11c deel III op blz. 175. Helaas zijn zij verraden en op 1 December 1944 met 2 anderen in de bossen van Bodjonegoro gefusilleerd. (Ik heb een kopie van dit document dat door een Japanse rechter is opgesteld die bij de executie aanwezig was). Toen dit document boven tafel kwam wisten wij eindelijk wat er met hem gebeurd was, tot die tijd was hij steeds vermist. Het is beter om te weten wat of er gebeurd is dan die onzekerheid van niets te weten. Mijn vader wordt nu genoemd op een verzamelbord, samen met Brocx, op het Ereveld in Ancol. ( Jakarta). Ons leven ging verder met heel veel spanningen, wat gaat er gebeuren? Steeds meer huizen werden ontruimd, de mensen verdwenen in een omheind deel van de stad Soerabaja. Ook wij kwamen aan de beurt en half November 1942 verhuisden wij naar het kamp. Er werd precies opgeschreven wat of er mee mocht en wat moest blijven staan. Na een paar dagen kwam men kijken of alles er nog wel was voordat wij mochten vertrekken. Mijn poppen o.a. mocht ik niet meenemen (was 9 jaar oud). Mijn Moeder was geen Dame vond men, want zij huilde niet! Sluiten