Van der Nagel liet zich voor het eerst in september 1940 als scheikundig student aan de Technische Hogeschool inschrijven, nadat hij als adelborst in de oorlogsdagen aan boord van de mijnenveger Pieter Floris had dienst gedaan. Bezield als hij was door het voornemen naar Engeland over te steken en in de geallieerde strijdkrachten dienst te nemen, verrichtte hij, in afwachting van de tijd, dat de mogelijkheid van de overtocht zich zou voordoen, waardevol werk als koerier bij de inlichtingendienst (Jhr. Schimmelpennink). Aan deze activiteit kwam echter een ontijdig einde, toen begin februari 1941 de contactfiguur, die hem en anderen de gelegenheid zou verschaffen om naar Engeland uit te wijken, zich als oplichter ontpopte en de namen van Van der Nagel en 27 andere officieren, adelborsten en cadetten aan de S.D. bekend maakte. Door de Kriegsmarine werd hij vrijgesproken bij gebrek aan bewijs, maar door de S.D. werd hij als staatsgevaarlijk vastgehouden; tot september 1941 in Scheveningen, daarna in Amersfoort, waar hij de bekende Duitse behandeling ondervond. Nog erger werd dit, toen hij na 2 maanden naar Oraniënburg werd overgebracht waar hij in de steengroeven tewerk werd gesteld, hetgeen met een doodvonnis overeenkwam. Nadat hij zich twee maal van longontsteking hersteld (?) had, werd hij tenslotte in het lazaret opgenomen, waar hij op 24 januari 1943 overleed. Sluiten