Wim Obbink wordt geboren in de Aaltense buurtschap Heurne als jongste zoon van Hendrik en Mina Obbink-Winkelhorst. Hij heeft een fijne jeugd met twee oudere zusters en drie oudere broers. Het gezin verhuist al snel naar een eigen boerderij “Den Bosch” achterop de Haart in Aalten. Wim is een opgewekte en sociale jongeman.Hij volgt de Mulo en werkt dan als boekhouder bij twee Aaltense bedrijven: de Aaltense Tricotage Fabriek (A.T.F.) aan de Dijkstraat en naaimachinezaak Hilbelink aan de Peperstraat.

Van september 1944 tot de bevrijding van Aalten op 30 maart 1945 houdt Wim een dagboek bij in kleine boekjes op dun, kwetsbaar papier. Zijn taal is levendig en zijn handschrift ijverig en nauwkeurig. Het zuidelijk deel van Nederland is al bevrijd en daar wonen zijn broer Herman en schoonzus Lies. De Obbink familie denkt vaak aan hen want ze weten niet of zij nog leven. Mannen, ook Wim, moeten verplicht spitwerk doen voor de bezetters.

Hij fietst naar Zevenaar en bedenkt manieren om de Duitsers te slim af te zijn. Steeds maakt hij het beste van de situatie. Voortdurend vliegen Engelse jachtbommenwerpers over en zijn er luchtgevechten, bommen vallen, boerderijen branden af. Op het eind verbergt hij een Canadese vliegenier in de schuur zonder dat zijn ouders dat weten. Veel facetten van het leven in deze donkere Duitse bezettingstijd worden beschreven. De zinnen in het dagboek maken de oorlogstijd in Aalten goed invoelbaar.

Midden april 1945 treedt Wim Obbink toe tot het "Dutch National Batallion" dat de geallieerden helpt bij de bevrijding van Nederland. Dit leger bestaat uit 400 Achterhoekse onderduikers, boerenzoons en verzetsmensen. Wim maakt deel uit van de staf en helpt bij vertalingen. Hij stuurt een paar brieven naar zijn familie. Zijn laatste brief is van 10 mei, Hemelvaartsdag, een paar dagen voor het fatale ongeluk. Hij heeft een half jaar bijgetekend in het leger, zo schrijft hij.

Zondag 13 mei stapt Wim op de motor voor een uitstapje naar Bilthoven. In Amersfoort botst hij met zijn motor tegen een kolonne auto’s op de kruising tussen de Arnhemseweg en de Beekensteinselaan. Wim overleeft dit niet. Zijn stoffelijk overschot wordt van het St. Elisabeth Gasthuis in Amersfoort vervoerd naar Aalten. Hij wordt met militaire eer en onder veel belangstelling begraven op 17 mei 1945.