Jan Ott werd, zoals zovelen, opgeroepen voor de Arbeidsdienst in Duitsland. Hij onttrok zich daaraan door onder te duiken in de Wieringermeer. Toen daar op een gegeven moment een paar onderduikers werden gesnapt en zelfs gefusilleerd, kreeg de angst de overhand en meldde hij zich alsnog. In Duitsland werkte hij eerst bij een boer (een kweker) en daarna in een grote fabriek in Hannover. Daar liep hij longontsteking op. Aan dwangarbeiders werden niet de medicijnen verstrekt die nog wel voor het Duitse volk beschikbaar waren. Zodoende overleed hij en werd daar begraven. Door tussenkomst van overlevenden die kameraden in dat bedrijf hadden verloren, werden de stoffelijke overschotten in 1947 naar Nederland overgebracht en is Jan Ott herbegraven op de begraafplaats aan het Keern.

Jan Ott staat hier voor een huis dat nu is afgebroken; destijds stond het aan het Keern, het is afgebroken toen daar de 'Nieuwe Weg' (de huidige Provincialeweg) werd aangelegd).



Voor de onthulling van de plaquette op 4 mei 1953 was de uitnodiging gericht aan zijn vader, dhr. E. Ott, Tweeboomlaan 121, die (zie foto) na zijn overlijden kennelijk bij zijn zoon in hetzelfde graf te rusten is gelegd. Sluiten