Deze foto is gemaakt tijdens de mobilisatie. Zijn eenheid was 2-II-8RI Kazerne was de Menno van Coehoornkazerne in Arnhem. Tijdens de mobilisatie zijn ze ondergebracht in de Openbare School in Rhenen. Mijn vader staat achteraan, 3e van rechts. Hij had op dat moment "de bof", vandaar de bolle wangen. Rechts naast hem, Gerrit Gudden, zijn "slapie" zoals hij hem noemde. Gerrit is gesneuveld. De anderen zijn onbekend, zou graag weten wie het zijn en hoe het ze vergaan is. Mijn vader heeft "de Greb" overleefd. Maar heeft er nooit veel over verteld. Ging ieder jaar naar de herdenking van 8-RI op het ereveld in Rhenen op 2e Pinksterdag. Tot het niet meer kon en hij ook geen bekenden meer tegenkwam. Na de overgave moest hij werken voor de Duitsers, bij Krupp in Essen. Werd wel redelijk behandeld maar erg veel bombardementen. Toen hij daar niet meer naartoe wilde, moest hij onderduiken. Werd ondergebracht bij boer Henk Hiddink in Varsseveld. (geen familie van....!) Ging door voor een familielid. Is op een bepaald moment naar huis gegaan, dacht dat het wel veilig genoeg was. Helaas is hij thuis opgepakt ivm werkweigering. Waarschijnlijk verraden door een "landgenoot" uit de omgeving. Werd gebracht naar de Koepel in Arnhem, toen naar Kamp Amersfoort en vandaar naar Duitsland, Kamp Buchenwald. Daar is hij een klein jaar geweest. Ook daarover heeft hij nooit gepraat. Tegen zijn broer zei hij: Ik kan het je wel vertellen maar dat kun jij toch niet begrijpen! Het was te erg allemaal. Hij werd vrijgelaten korte tijd voor het kamp bevrijd werd door de Amerikanen. Omdat hij nog niet terug kon heeft hij een poosje onderdak gehad bij een Duitse boer. Hij werkte daar, kreeg kleding, goed te eten en kon zo een beetje bijkomen. Toen NL bevrijd was kon hij naar huis. Met de trein via Frankrijk en Belgie naar Arnhem terug. Wist niet waar zijn ouders en mijn moeder waren. Die waren ge-evacueerd naar Loenen (Veluwe). Via een bekende kwam hij erachter waar ze waren. Na de oorlog is hij met mijn moeder in Rotterdam getrouwd, zijn daarna verhuisd naar Amerongen. Ze zijn 60 jaar gelukkig getrouwd geweest. Mijn vader is overleden op 16 mei 2006 op 92-jarige leeftijd. Wat hem tot het einde erg dwars heeft gezeten is de opmerking van een ambtenaar in Apeldoorn, waar hij zijn nieuwe papieren moest ophalen. "Zo nu ga je je toch zeker wel aanmelden voor Indonesie?".............!!

Als ik zijn "verhaal" zo eens bekijk, ja dan kun je hem gerust ook een slachtoffer noemen.