Maximiliaan Hendrik Philippens

Zij die wij beminnen en verloren hebben zijn niet meer waar ze waren, maar ze zijn altijd en overal waar wij zijn.Deze woorden schreef mijn moeder Juliette Augustine Campbell achter op een foto van mijn vader Frits Leepel, die in 1950 op 47-jarige leeftijd overleed. Weer bleef ze alleen achter nu met vier kinderen, waarvan drie uit haar eerste huwelijk met Max Philippens. En weer moest ze de draad oppakken. De eerste keer dat ze weduwe werd was Nederlands-Indië bezet door de Japanners en toen dit haar voor de tweede keer overkwam was het leven vol gevaren vanwege de vrijheidsstrijd van de Indonesiërs.Ze moest de kost verdienen voor haar gezin waartoe ook haar bejaarde moeder hoorde. Drie jaar later kwam er weer een man in haar leven, maar ook dit keer duurde het geluk niet lang want hij kwam al snel door een motorongeluk om het leven.Dit alles gebeurde in een tijdsbestek van twaalf jaar. Twaalf jaar die een ander mens alle moed en levenslust zouden kunnen ontnemen, maar niet mijn moeder. Met veel kracht en doorzettingsvermogen pakte zij steeds weer haar leven op en had alles over voor haar kinderen.Ik wil graag vertellen over het leven van deze bijzondere vrouw. Over haar gelukkige jeugd in Indië, haar liefdes, de zware jaren in de oorlog en in de Bersiaptijd, de repatriëring naar Nederland en haar verdere leven daar. Een levensverhaal met verdrietige maar toch ook met vele vrolijke, gelukkige momenten. Dit verhaal mag niet verloren gaan.Bij het schrijven hiervan heb ik gebruik gemaakt van wat zij zelf opgeschreven heeft en van de herinneringen van haar kinderen en kleinkinderen. Het zijn herinneringen aan een bijzondere moeder en een hele lieve oma. Inmiddels is er een nieuwe generatie aan het opgroeien, de achterkleinkinderen. Wanneer zij lezen over hun overgrootmoeder zullen zij hopelijk ook meer begrijpen van de achtergrond van hun familie. En we kunnen allemaal inspiratie putten uit de wijze waarop zij in het leven stond.En dan geldt voor Juultje Campbell wat zij zelf op de foto van mijn vader schreef: zij is altijd en overal waar wij zijn. Sluiten