Op 20 april 1945 vierde Jan Pouwe zijn 18-jarige verjaardag. In het bijzijn van familie en vrienden wist hij net als iedereen dat die verschrikkelijke oorlog ten einde liep. Hij liet zich die dag dan ook ontvallen dat het wat hem betreft de laatste keer was dat hij z’n verjaardag moest vieren samen met Adolf Hitler, eveneens geboren op 20 april (1889). Jan en Ymert Pouwe maakten vanaf 1944 deel uit van de Binnenlandse Strijdkrachten en waren vanaf 6 mei 1945 ingeschreven als lid van de bewakingstroepen, 1e compagnie, gewest 14 (Zuid-Holland Zuid), District 8 (Hoeksche Waard). Op 2 september 1945, bijna vier maanden na de bevrijding van Nederland, bracht de 16-jarige smid Meeuwis Pouwe een bezoek aan zijn beide broers. De jongens waren geplaatst in het ‘Marine Detachement Vluchtenburg’, nabij het zomervakantieverblijf Vlugtenburg te ‘s-Gravenzande. Meewis verklaarde later die dag: “Na eerst de verblijven bezichtigd te hebben en wat te hebben gegeten zijn we met 4 personen de duinen in gewandeld: mijn broer Jan, Evertse, Lips en ik. We hebben verschillende dingen bekeken en als laatste kwamen we bij een bunker aan. Ik zag dat Lips een rond metalen kogelvormig voorwerp (diameter circa 35 centimeter, hoogte circa 75 centimeter, spits toelopend met een platte kop) uit het zand haalde en hij ging er mee op de bunker staan. Ik was bezig mijn behoefte te doen op 10 à 15 meter afstand, met mijn rug naar de bunker. Ik hoorde een slag en zag een vlam…omkijkende zag ik hen alle drie vallen. Toen ik ging kijken zag ik ze liggen met grote wonden, hevig bloedend”. Als eerste hulp waren snel ter plaatse Nicolaas Menke en Martinus Kwistenhout, beide afkomstig uit Dordrecht. Ze troffen Pouwe en Evertse levenloos aan op de bunker, terwijl Lips zwaar gewond maar bij kennis was. Hij herhaalde steeds “het is mijn schuld dat de jongens dood zijn”, maar zei verder niets over de oorzaak. Hij praatte ook nog over zijn ouders (voor vervolg: zie PDF-bestand) Sluiten