Arie was bakker in Scheveningen. Hij was al een keer in Duitsland geweest toen hij 18 werd. Zijn tweede oproep negeerde hij. Op een avond ging hij zwemmen en ging na afloop met vrienden mee naar een café in den Haag. Hij werd daar opgepakt bij een razzia. Zijn moeder had hem nog gevraagd voorzichtig te zijn. Maar ja Arie was 20 en wilde leven. Hij was de broer van mijn moeder Alie. Hun vader Pieter, die ook bakker was en werkte bij bakkerij HUS is overleden in 1936. Moeder overleed in januari 1973.Elk jaar op 4 mei haalde zijn moeder zijn brieven voor de dag die hij tijdens zijn eerste verblijf in Duitsland had geschreven. En zijn laatste briefje uit de trein, “ wees niet bang, ik kom terug”. Hij zou nooit terugkomen, hij werd gedood door de wreedheid van het kamp waar hij heen gestuurd werd. Hij was een tengere jongen en werd aan het werk gezet in watergebieden. Na drie maanden overleed hij. Hij zal naar zijn moeder verlangd hebben, hij hield veel van haar en van zijn familie. Mijn moeder heeft het nog altijd over hem. Hij was haar lieve broer, die haar leerde fietsen en die met haar speelde. Hij was 8 jaar ouder dan mijn moeder. Sluiten