Piet Pronk werd op 8 mei 1920 geboren

te Zwaagdijk, toen nog gemeente Hoogkarspel.

In 1922 verhuisde de familie naar Wervershoof.

In 1943 werd in Wervershoof de plaatselijke afdeling van de LO ( Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers) opgericht. De buurman van de familie Pronk (Piet woonde nog bij zijn ouders) was één van de oprichters. Hierdoor voelden Piet en zijn jongere broer Arie zich betrokken en sloten zich aan bij de LO. Zij deden vooral koerierswerk. Dat bestond uit het begeleiden van onderduikers naar de opgegeven adressen, het rondbrengen van benodigdheden zoals bonkaarten en soms wapens, maar vooral het waarschuwen bij onraad. Hun werk moest vaak 's nachts gebeuren. Hiervoor hadden zij een donkere overall klaarliggen die zij over hun nachtgoed aan konden trekken voordat zij op hun onverlichtte fietsen op pad gingen. Zodra zij zich op de weg begaven waren ze al in overtreding, want na 20.00 uur mocht men zich niet meer op de openbare weg bevinden.

Op 25 januari 1945 werd het verzet in Wervershoof een zware slag toegebracht.In de vroege morgen verschenen Duitse overvalwagens in het dorp met soldaten die het voorzien hadden op de woningen van de verzetsmensen. Bij de familie Pronk werd geen overval gedaan. Blijkbaar wisten de Duitsers dat de broers al op hun werk waren. Truus Scholten, de verloofde van Piet, was bij zijn ouders. Vandaar zag zij de overval op het huis van buurman Langedijk. Zodra de kust veilig was, spoedde zij zich doodsbang naar de melkfabriek om haar verloofde Piet te waarschuwen. Zij kreeg daar echter te horen dat hij al ingerekend was. In totaal zijn er die dag 15 mensen uit het verzet opgepakt. Arie Pronk was gelukkig wel op tijd gewaarschuwd en kon in het nabijgelegen Andijk onderduiken tot de oorlog voorbij was.

In eerste instantie werden de gevangenen naar Medemblik gebracht, waar ze een paar dagen verbleven voordat ze naar Alkmaar werden getransporteerd. Op 12 februari zijn de gevangenen overgebracht naar het huis van bewaring in Amsterdam aan de Weteringschans. Van hieruit werd Piet Pronk, samen met twee andere Wervershovers naar het concentratiekamp in Amersfoort gebracht. Na ongeveer een maand werden ze op transport gezet naar Duitsland. Hier werden ze, door het oprukken van de geallieerde strijdkrachten in Duitsland, steeds verder het binnenland ingebracht. In de laatste oorlogsweken dreven de Duitsers hun gevangenen voor de geallieerden uit, van het ene concentratiekamp naar het andere. Meestal in overvolle treinwagons, dan weer kilometers te voet, meestal zonder eten of drinken. Ook Piet Pronk werd steeds verder opgejaagd met waarschijnlijk kamp Wöbbelin in Ludwiglust in de deelstaat Mecklenburg als eindbestemming. Dit kamp was een buitenkamp van kamp Neuengamme en pas vanaf februari 1945 in gebruik. Het was niet afgebouwd en vloeren, ramen, deuren, sanitaire voorzieningen, verwarming en bedden ontbraken. De voedsel- en drinkvoorziening was ontoereikend en zeer onregelmatig. In de 10 weken dat dit kamp dienst deed zijn er meer dan 1000 gevangenen omgekomen. Op 2 mei 1945 is dit kamp door de Amerikanen bevrijd. Piet Pronk is toen meteen doodziek opgenomen in het Reserve Lazaret te Lübtheen, Mecklenburg.Hij was echter te zeer uitgeput van de doorstane ellende en kon niet meer gered worden. Hij stierf op 12 mei 1945, tien dagen na zijn bevrijding en vier dagen na zijn 25ste verjaardag. Hij is begraven op 13 mei mei 1945 op het kerkhof aldaar.