Jan Willem Radstake werd in de zomer van 1942 tewerkgesteld in Berlijn. Na een kort verlof in Nederland besloot hij niet meer terug te keren naar Duitsland. Op 5 juli 1944 werd hij opgepakt door de Landwacht in Lochem en overgebracht naar kamp Amersfoort. Van daaruit ging hij op transport naar het beruchte dwangarbeiderskamp Zöschen bij Dölkau. De mensonterende omstandigheden waaronder hij daar verbleef, de zware werkzaamheden die hij daar moest verrichten in combinatie met onvoldoende voeding en gebrekkige hygiëne werden hem noodlottig. Jan Willem Radstake overleed op 26 december 1944. Op verzoek van zijn familie is hij herbegraven in Nederland op 28 mei 1949. Het oorlogsgraf is ingericht door de Oorlogsgravenstichting. Doordat Duitse mannen aan diverse fronten vochten, was er in de industrie maar ook in de landbouw in Duitsland een permanent tekort aan arbeidskrachten. Al in de zomer van 1940 probeerden de Duitsers dat probleem op te lossen door Nederlandse werklozen op te roepen te gaan werken in Duitsland. Velen legden die oproep naast zich neer. Begin 1942 veranderden de bezetters van strategie. Ze droegen Nederlandse fabrieken op arbeiders af te staan. Toen ook dit onvoldoende arbeiders opleverde, verscherpte de bezetter de meldingsplicht in 1943. Alle mannen tussen 18 en 35 jaar dienden zich te melden bij het arbeidsbureau. Velen onttrokken zich aan tewerkstelling door onder te duiken. De Duitsers verhoogden de druk door met strafkampen te dreigen, bovendien begonnen ze met grootscheepse razzia’s. Locaties werden afgegrendeld waarna de buurt systematisch werd uitgekamd. Bron: Archief OGS Sluiten