Ondanks een mogelijk naderende oorlog, ging het dagelijkse leven van veel mensen in 1939 gewoon verder. We zouden toch neutraal blijven? Wellicht was het naïef, wellicht was het uit hoop, of wellicht was het simpelweg onmogelijk om een wereld wederom in oorlog voor te stellen. Zeker was in ieder geval dat reserve-1e Luitenant Gerrit Rakhorst aan het werk bleef als belastingambtenaar. Hij was dan wel op 25 augustus opgeroepen voor de mobilisatie, maar kreeg begin december voor onbepaalde tijd verlof. Daardoor kon hij ook verder met het plannen van zijn huwelijk met Jans Stuy, met wie hij zich in maart van dat jaar verloofd had. Ze droomden van een lang leven samen.Op 26 april 1940 ging de uitnodigingen de deur uit. Op 8 mei zou het huwelijk plaatsvinden in de Nederlands Hervormde Kerk in Schagen. De bruidsjurk hing al klaar, de kerk was al versierd. Maar het huwelijk ging niet door. De dag voor het huwelijk moest hij zich door de oorlogsdreiging melden bij zijn eenheid. Vijf dagen later sneuvelde hij, vlakbij de ingang van Ouwehands Dierenpark op de Grebbeberg. Niet ver daarvandaan vond hij zijn laatste rustplaats op het Militair Ereveld.De droom van een leven lang samen was uiteengespat, maar voor zijn verloofde Jans ging het leven allerminst zonder hem verder. Ze bewaarde de bruidsjurk tot op hoge leeftijd in haar kledingkast. Ooit zou ze hem nog eens dragen óf anders meenemen in haar kist. Uiteindelijk deed ze er afstand van, maar het verdriet om haar grote liefde Gerrit bleef.In 2021 en 2022 staan wij stil bij de geboortedagen van verschillende slachtoffers. Bekijk alle verhalen hier of ga voor een overzicht van de verhalen naar www.oorlogsgravenstichting.nl/jubileum. Sluiten