Eduard Leonard van Reenen

Geboren op 3 februari 1911 Overleden op 28 november 1944
Op één van de foto’s knielt Eduard Leonard van Reenen naast zijn dan 2 jarige zoontje Frans. Dat de Tweede Wereldoorlog woedt is aan dit op het eerste oog gelukkige moment niet te zien. Maar een jaar later in november 1944 slaat dat geluk om in noodlot.
Onze oom en oudoom Edie is journalist en hoofdredacteur van de Woerdense Rijnstreek, het Utrechtsch Nieuwsblad en is ook verbonden aan de Utrechtsch Courant en Het Nieuws. Hij weigert zich te conformeren aan wat de Duitse bezetter van hem verwacht, hij schrijft soms wat er in hun ogen niet geschreven mag worden. Om die reden wordt hij ontboden bij het Verbond van Nederlandsche Journalisten en wordt hem de les gelezen. Zijn registratie als journalist wordt ingetrokken. Maar Edie, die in zijn Woerdense vriendenkring Eddie wordt genoemd, staat een groter drama te wachten.
Als gewaardeerde, 33 jarige, in Amsterdam geboren sportman en nauw betrokken bij de Lutherse Gemeente weet hij wat er op het gebied van het plaatselijke ondergronds verzet gaande is, hoewel hij er zelf niet aan deelneemt.
Als zijn sportvriend Theo Cino, die wèl in het verzet zit en als gemeenteambtenaar niet verder wil samenwerken met de NSB burgemeester, hem op 7 november om een gunst vraagt, is Edie daartoe bereid. Theo vermoedt een huiszoeking op heel korte termijn en gaat per direct onderduiken.
In zijn huis liggen blanco persoonsbewijzen en die moeten verdwijnen. Als Edie zich aan zijn woord houdt wordt hij in Theo’s huis bij toeval of vooropgezet plan betrapt door de Woerdense politiechef en NSB-er Jan Weuring. Edie, de vrouw van Theo en de buren worden gearresteerd en voorgeleid aan de Ortskommandantur in het Woerdense kasteel. De arrestanten mogen gaan maar Edie wordt overgebracht naar Gouda waar hij wordt verhoord door de SD. Daar is o.a. Han Balvert bij aanwezig, een SD-er met moord en verraad op zijn kerfstok. Edie schrijft een paar brieven naar zijn vrouw waarin hij zegt nooit meer iets te zullen doen wat in strijd is met de Duitse bepalingen, maar tussen de regels door lees je dat het hem wordt opgelegd dat te schrijven.
Op 27 november wordt Edie ‘s avonds op transport gesteld, terug naar Woerden en geëscorteerd door de beruchte Han Balvert en NSB-er Adam Hoogendoorn. Vlak voor het vertrek wil ook de tot op de dag van vandaag onbekende Feldgendarme genaamd Friedrich meerijden. Ter hoogte van Bodegraven stappen Edie en Friedrich uit de auto en rijden de andere twee door voor een inval elders.
Hier eindigt de geschiedenis zoals we het hebben kunnen nagaan. Want op 28 november 1944 in de vroege morgen vinden voorbijgangers bij een viaduct langs Rijksweg 12 het levenloze lichaam van Eduard Leonard van Reenen. Hij is om het leven gebracht door drie kogels in hoofd en nek. Edie was de jongste zoon van Jacob van Reenen en Anna Helena Berthilde Warnatz. Zijn drie broers Jacques, Jan en Karel en zijn twee zussen Tilly en Nan hebben over de lafhartige moord op Edie altijd het stilzwijgen bewaard tegenover hun kinderen en kleinkinderen. Slechts een enkel woord is er aan besteed, het waarom daarvan is ons niet bekend. Ieder familielid dat er over kan getuigen is zover wij weten overleden.
Dankzij journalist Bert van Elk van de Defensiekrant zijn we nu, pas 78 jaar na dato, in staat oom Edie te herdenken en zijn met de dood betaalde verdienste voor ònze vrijheid nooit te vergeten!

Guus van Reenen en Hans van Keulen, zoon en kleinzoon van broer Karel (Carl Gustav).