Quido Stephan Renon is de oudste broer van mijn vader James Victor Curinus Renon.

Quido heeft samen met zijn broer Raoul Vladimir aan de spoorlijn gewerkt. Mijn vader heeft met mijn opa in de kampen gezeten in Tjimahi. Mijn oma is dit lot samen met de kinderen Zus, Ory, Don, Maudy en Nico bespaard gebleven. Mijn oom Raoul was ooggetuige van het overlijden van zijn oudere broer. Dit heeft hij aan mijn oom Ory vertelt. Tijdens de verschillende bezoeken aan deze oom werd mij duidelijk dat zij onder vreselijke omstandigheden te werk werden gesteld. Op bijna het einde van de jarenlange uitputting werd Quido een banaan beloofd als hij doorwerkte. Uiteindelijk kreeg hij deze banaan niet en bezweek onder de gevolgen van jarenlange uitputting op de dag dat deze hem werd toegezegd. Mijn oom Ory eindigde dit verhaal dan altijd met de zin; Zou hij het wel hebben gehaald als hij die banaan zou hebben gekregen? Oom Raoul vertelde dat hij samen met een aantal andere kampgevangenen vlak na het uitbreken van de vrede met de schop waarmee ze moesten graven een Japanner hebben doodgeslagen.

Toen opa mijn oma en de andere kinderen weer zag werd hij verrast met mijn jongste oom Herman die in zijn afwezigheid werd geboren, Hij is anno 2024 op de leeftijd van 81 een zeer gezonde oom die nog motor rijdt en de laatst levende van het gezin.