Mijn overgrootvader Karel J.Ph. Reusen financierde een verzetsblaadje Vrij Nederland en werd met zijn groep verraden door de beruchte NSB-er Anton van der Waals, die verzetsgroepen infiltreerde om ze vervolgens te verraden. Op 25 juni 1941 werden de leden van de verzetsgroep van Karel Reusen gearresteerd.Mijn moeder Jos(ke) Auwerda-Groeneveld was op dat moment als klein meisje bij haar opa Karel en oma Bertha Reusen-Hubèrt thuis en zij werd toen tegen de Duitsers als smoesje genoemd, dat zij door (haar tante) Carla Reusen naar huis moest worden gebracht en dus het huis in de Rioustraat moest verlaten. Daar konden de Duitsers niets tegen inbrengen.Vervolgens liepen Carla en Joske eerst langs de woningen van enkele kennissen om ze te waarschuwen dat de Duitsers in de Rioustraat waren en ze niet op bezoek moesten komen en ook niet mochten opbellen.Karel Reusen had toen de Duitsers zijn huis binnenkwamen, gauw een briefje in zijn mond gestopt en vroeg aan Jos(ke) om een glas water voor hem te halen. Zodoende kon hij het briefje met belangrijke informatie inslikken.Drie leden van de verzetsgroep, de heren Stoppelenburg, Bolk en Cats werden op 23 februari 1942 in de Waalsdorpervlakte gefusilleerd.In mijn eerste studiejaar van 1979-1980 keek mijn studentenflat (en ik dus vanaf mijn bureau) in de Alexanderpolder bij Rotterdam uit op de zijmuur van een café "De Bolk", tegenover het "Bolkplein" vernoemd naar Karel Reusen's medeverzetsstrijder Marinus Bolk.Ik heb geen idee of de namen van de andere verzetsstrijders van die groep ook nog ergens in de Alexanderpolder te vinden zijn...De naam van dit eetcafé is zo'n tien jaar geleden veranderd in De Lust.De verzetsstrijders Roos en Goudswaard zijn respectievelijk in de concentratiekampen Mauthausen en Lüttringhausen overleden.Karel Reusen sprak goed Duits omdat hij als zakenman (eigenaar van de Majorca fabriek) zakendeed met Berlijn en daardoor kon hij de rechter confronteren met tegenstrijdigheden in zijn ten laste legging, waardoor zijn aanvankelijke doodstraf werd omgezet in "levenslang plus zes maanden"...!Ik heb mij altijd afgevraagd wat er gebeurd zou zijn als Karel Reusen in de gevangenis was overleden. Had dan zijn lijk nog 6 maanden in de gevangeniscel moeten blijven liggen?!Karel Reusen heeft zo'n 4 jaren (1941-1945) van de Tweede Wereldoorlog in Duitse kampen en tuchthuizen doorgebracht en kwam als een financieel berooid man en lichamelijk wrak (hij had asthma cardiale opgelopen) uit de oorlog.Ooit gaf zijn dochter, mijn oudtante Rita Reusen, mij Karel Reusen's Bijbel die hij al die oorlogsjaren met zich had meegedragen.Daarin staan handtekeningen van zijn medegevangenen en ook een papiertje met het Programma ter viering van hun bevrijding uit Lüttringhausen dat hij had samengesteld.Er gaat in de familie nog een verhaal dat Anton Mussert zijn privédagboek aan Karel Reusen schonk. En dr. Loe de Jong die een 14-delige serie (18.000 pagina's) over de Tweede Oorlog en Nederland schreef, zeurde vaak bij Karel Reusen dat hij dat dagboek wilde hebben. Op een dag stuurde Karel Reusen zijn kleindochter Jos Groeneveld met het in kranten gewikkelde dagboek van Den Haag naar Amsterdam waar Loe de Jong woonde.Toen Jos (18 jaar) bij zijn voordeur aanbelde, riep de bediende zijn patroon professor De Jong, die het dagboek bij de voordeur aannam en de deur daarna dichtdeed. Er kon niet eens een glas limonade voor de jongedame Jos vanaf of een persoonlijk bedankbriefje voor Karel Reusen.In documentatie wordt Karel Reusen als "dominee" aangeduid. Wat niet verwonderlijk is, want ondanks hetgeen de NSB en Duitsers hem hadden aangedaan, gaf hij deze lieden na de oorlog geestelijke steun als gevangenen van het "Oranjehotel"; de spotnaam voor de Scheveningse gevangenis omdat daar veel Hollandse vaderlandslievende verzetsstrijders hadden vastgezeten en/of vandaar werden afgevoerd om te worden gefusilleerd in de Waaldorpse vlakte.Een anecdote: Op een van zijn zakenreizen had Karel Reusen in dezelfde treincoupé gezeten met Adolph Hitler die toen nog niet zo bekend was. Hitler had zijn naam met enkele woorden op een briefje gekrabbeld en aan Karel Reusen gegeven en gezegd dat als hij ooit hulp in Duitsland nodig had, hij het briefje maar moest laten lezen. Karel Reusen had na terugkeer in Den Haag het briefje aan zijn gezin laten lezen en vervolgens met een zwierig gebaar in de top van een holle kolom op zijn kantoor van de zaak gegooid...Peter-Hans Auwerda mirpetauwerda@gmail.com Sluiten