David Johannes Riper 07-03-1923 te Rotterdam.Vanaf 30-09-1942 woonde David in het woonkamp Dugartis in de Regatta-strasse 18 in Berlijn-Grünau om te voldoen aan de verplichte Arbeitseinsatz. Ook hij werd op 28-11-1944 gearresteerd op verdenking van sabotage (die niet werd aangetoond) en op 24-12-1944 met vele anderen gedeporteerd naar het rollende concentratiekamp. In een brief van juni 1945 schrijft zijn moeder aan het Ned. Rode Kruis dat zij bericht had gekregen van “een man waarmee hij gewerkt had, die net was thuisgekomen en aan de beterende hand was” dat David de tocht met de trein tot maart in Dresden had volgehouden. Hij was toen ernstig ziek. De “man” wist niet wat er in de twee maanden voor de bevrijding met hem gebeurd was. Daarop schreef de ongeruste moeder een brief naar de autori-teiten met de vraag wat er met haar zoon was gebeurd. Eind juli kreeg ze bericht van het militaire gezag dat hij was gevonden in het ziekenhuis van concentratiekamp Sachsenhausen waar hij werd verpleegd voor tuberculose. Op 1 augustus schrijft ze daarom een brief naar het Rode Kruis met de vraag of ze hem alstublieft kunnen ophalen met een Rode Kruis auto want hij is al zo lang van huis en ernstig ziek. Helaas, dat heeft niet meer mogen baten. David is nog wel verplaatst naar een kliniek in Berlijn-Nikolassee om van daaruit op 5 augustus met een vliegtuig naar Parijs te vliegen. Maar zijn ziekte was zo ernstig dat hij op 6 augustus in Parijs overleed. Op 15 december 1945 schrijft moeder een hartverscheurende brief die klinkt als een klaaglied. Waarom hebben jullie mijn zieke jongen niet eerder naar Nederland gehaald. Waarom moest hij 3 maanden na de bevrijding sterven. Ze vraagt dan nog een laatste keer om hulp, nu of de stoffelijke resten van haar zoon naar Crooswijk gebracht kunnen worden om te herbegraven. Die wens van haar is wel vervuld, hij rust in een graf in Rotterdam. Sluiten