Geboren: 29 september 1915 of 15 september 1915 te Urk Gestorven: in april 1943 in BirmaPieter Romkes bracht zijn jeugd door op Urk in Wijk 6-19. De straat bij de Petrakerk, Wijk 7, werd na de oorlog naar hem vernoemd. Om zijn diensttijd te vervullen, meldde de 27-jarige Pieter zich in 1932 aan als koloniaal vrijwilliger. Hij kwam bij de pantserafdeling van de Landmacht in Nijmegen terecht. Na zijn opleiding ging hij in 1935 voor het eerst naar Nederlands-Indië. In 1943 zat zijn diensttijd erop, maar Pieter tekende bij voor drie jaar. Hij werkte zich in de daaropvolgende jaren op tot onderofficier. Met het thuisfront had hij veel briefcontact, maar toen de oorlog met Japan uitbrak, stopte de briefwisseling. In spanning wachtte de familie op berichten, terwijl ze alleen nog hun herinneringen hadden aan een zoon in een prachtig legeruniform tijdens zijn verlof op Urk. Na de oorlog kreeg zijn broer Lub van het Rode Kruis in Amsterdam te horen dat Pieter Romkes al twee jaar eerder overleden was.Pieter was gevangen genomen door de Japanners. In een kamp in Thailand verrichtte hij met zijn medegevangenen dwangarbeid aan de beruchte Birma spoorweg. Hij overleed in april 1943 aan de gevreesde kampziekte dysenterie. Omdat hij één van de eerste gevangenen was die in het kamp overleden, kreeg hij nog een echte begrafenis en een dominee hield daarbij een toespraak. Toen er meer doden vielen in het kamp, werd dit niet meer toegestaan door de Japanners. Jaren na de oorlog kregen de bedroefde ouders en broers nog een aantal bezittingen van Pieter in een pakketje terug: een portefeuille met foto’s en enkele gegevens. Het lichaam van deze Urker ligt in Indië begraven. Boven de rouwadvertentie vermeldde de familie de tekst uit Job 19:10. Sluiten