Josephus Franciscus Rootlieb geboren. 14-3-1916Jo was werkzaam bij de Droste fabriek in Haarlem. Tijdens de oorlog trouwde hij met Cornelia Anna Rijk, zij had al een dochter Annie Rijk, en Annie rijk werd door Jo op zijn naam bij geschreven, en ging Annie Rootlieb heten en zij werd zijn dochter. Zij woonde in Haarlem in de Clerqestraat nummer 143. Doordat Jo werk had in de Droste fabriek, werd hij niet in Duitsland te werk gesteld, maar toen de fabriek zijn deuren moest sluiten moest ook hij naar Duitsland, om daar te werken. Na een periode van verlof keerde Jo echter niet meer terug naar Duitsland, er was thuis nl brand geweest, en zijn gezin had hem in die tijd hard nodig. Hij werd een tijd daarna op gepakt door de Duitsers. Hij kwam terecht in Kamp Amersfoort. In die zelfde periode dat Jo daar zat, werden ook de mannen van Putten op gepakt, en hij werd samen met een groot deel van de Puttenaren naar Duitsland getransporteerd. Zij werden naar Neuengamme afgevoerd. Ook daar werd hij te werk gesteld. Op een gegeven moment is Jo naar Husum in Duitsland gebracht, om daar aan de kust aan de verdediging te werken. Het was winter 1944. Jo heeft daar w s 2 maanden onder dwang gewerkt, en stierf op 1 december 1944 aan ontbering. Jo werd in Husum begraven. Dat hij begraven was in Husem wist het thuisfront echter niet. Hij kwam zoals zovelen niet meer terug. Annie Rootlieb groeide op trouwden en kreeg 2 kinderen, het oudste kind (dat ben ik) vernoemde zij naar haar vader. Mijn naam werd Francisca. 55 jaar na de oorlog wilde ik een vakantie doorbrengen in Noord Duitsland, een echte bestemming hadden we niet, en ik zei tegen mijn man, zullen we naar Neuengamme gaan en naar Husum, kijken wat we daar vinden?? Mijn vader die altijd naar Jo zijn geschiedenis op zoek is geweest had uitgevonden dat Jo eerst in kamp Amersfoort terecht was gekomen, en van daaruit naar Neuengamme is getransporteerd, in Husum moest er ook nog wat zijn zo vertelde hij mij, maar wat dat wist hij niet. De avond voor vertrek ging ik achter de computer zitten, en kwam terecht op de site van de oorlog graven stichting. Ik typte zijn naam in, en vernam toen dat hij begraven was in Husum. Meteen ben ik met het printje naar mijn moeder gegaan, met de mededeling dat Jo Rootlieb w s begraven lag in Husum. Wij gingen op reis, eerst naar Neuengamme, daar vonden wij Josephus zijn naam op de pamfletten in het gedenk huis. Ik vond het nogal aangrijpend. De volgende dag zijn wij afgereisd naar Husum, we begrepen op dat moment niet waarom hij daar begraven lag, zo n eind van Neuengamme vandaan, later begrepen wij dat hij naar Husum is getransporteerd om daar te werk gesteld te worden en daar is overleden, en zodoende ook daar begraven is.Wij vonden de begraafplaats, en melde ons aan. Wij mochten in de boeken kijken, en daar stond zijn naam in, men vertelde dat hij overleden was door ontbering. Ook werd uitgelegd waar wij zijn graf konden vinden. Na 55 jaar stond ik als zijn voor naam drager voor het eerst bij zijn graf.(het is een veldje) Voor het eerst kreeg het graf speciaal voor hem bezoek. Toch wel weer erg emotioneel ook al ken ik hem niet. Een naam alleen al verbind je meer met iemand dan dat je zou denken. Mijn moeder wilde ook graag het graf van haar vader bezoeken, maar omdat het nogal een behoorlijke reis betreft, kwam het er op haar leeftijd er niet meer echt van. Vorig jaar in mei 2014 hebben mijn man en ik, mijn moeder en vader mee genomen op deze reis. Zo stond Josephus Rootlieb zijn dochter na 70 jaar voor het eerst bij het graf van haar vader.Met dank aan de oorlogsgraven stichting Cisca de Boer Sluiten