Klaas de RooijKlaas de Rooij werd op 25 oktober 1924 te Waddinxven geboren als tweede zoon van Arie de Rooij en Minke Taekema. Het echtpaar had 5 kinderen: 3 zonen en 2 dochters. De familie woonde aan de Prins Hendrikstraat, die in de Tweede Wereldoorlog van de bezetter van naam moest veranderen en sindsdien Piet Heinstraat heet.Mevrouw Nan de Rooij-den Ouden, woonachtig in Waddinxveen, herinnert zich haar zwager Klaas de Rooij nog goed:'Ik ken de familie De Rooij al bijna m'n hele leven. Mijn man Wybe de Rooij was een jaar ouder dan z'n broer Klaas. Ze trokken veel met elkaar op. Klaas was wat introverter dan Wybe. Met vader De Rooij maakten ze muziek, ze vormden als het ware een trio. Vader speelde piano en de jongens piston en viool. Tijdens het koffiedrinken zondags na de kerk speelden ze en wij zongen erbij, bijvoorbeeld de liederen van Johannes de Heer. Klaas heeft nog verkering gehad met een meisje uit Amsterdam, Willy Muis. Hij is nooit getrouwd geweest.Mijn schoonvader was een ambitieuze man. Hij werkte in de meubelfabriek van Modderkolk en Dijs als monteur van de machines. Maar eigenlijk wilde hij meer. In de oorlog begon hij met fotograferen. Men kwam bij hem voor pasfoto's. In 1948 is hij na veel studie fotograaf geworden. Hij had een winkel in de Nesse, die later door mijn zwager Arie is voortgezet. Ik heb nog wel meegeholpen foto's te ontwikkelen. Van zijn zonen verlangde vader De Rooij, dat ze door zouden leren om maar niet naar de fabriek te hoeven. Dat is gebeurd. Klaas ging werken op een accountantskantoor in Den Haag. Hij reisde dus elke dag heen en weer. In de avonduren studeerde hij voor zijn diploma's samen met Wybe. Ik weet nog, dat ze met z'n tweeën in een heel klein kamertje zaten te zwoegen. Mijn man is tenslotte directeur van een modebedrijf geworden. Maar dat was ver na de oorlog.Toen Klaas het bevel kreeg om in Duitsland als dwangarbeider te dienen, is hij gegaan in plaats van onder te duiken. Dat had misschien gekund; Wybe deed het namelijk wel. Hij heeft zich bij ons thuis verstopt. Wij woonden aan de Brugweg, tussen de familie Both en de familie Honkoop. Die huizen staan er nog, over de Witte Brug, meteen voorbij de Winterdijk. Mijn schoonvader was echter bang, dat als één van zijn zonen gepakt werd, hijzelf zou moeten boeten. En misschien speelde ook de gedachte nog wel mee, dat men de overheid had te gehoorzamen. Dat weet ik niet zo goed.Klaas is in Darmstadt terechtgekomen. Hij moest loopgraven graven. Hij is nog wel twee keer terug geweest in Waddinxveen, maar hij keerde steeds naar Duitsland terug uit angst, dat hij anders gevangen zou worden genomen. Weer in Darmstadt is hij op 19 maart 1945 tijdens een Engels bombardement in een loopgraaf of een greppel dodelijk getroffen. Een maat van Klaas uit Amsterdam heeft zich over hem ontfermd en zijn lichaam zelfs nog meegenomen naar zijn kamer. Hij heeft hem ook op het Friedhof helpen begraven. Alleen die vriend was erbij. De politie moest het bij de familie komen vertellen. Later kwam ook dominee Vroegindeweij; wij waren allemaal Nederlands Hervormd. Ook bij ons thuis kwam de politie langs om het Wybe te vertellen. Ik weet nog, dat hij eerst naar de buren ging. Piet Honkoop was immers ook als dwangarbeider omgekomen, op 12 maart tijdens het bombardement op Swinemünde. Bij de andere buren was al een oorlogsslachtoffer te betreuren. Meneer Both was als militair omgekomen op 11 mei 1940 in Dordrecht. Ja, het was echt verschrikkelijk. Al die narigheid werd door sommigen ook gevoeld als een straf van God. Ach, de tijd was zo anders toen, zwaar en verdrietig. Drie jaar na de oorlog ben ik met Wybe getrouwd'.Klaas de Rooij is op 19 maart 1945 te Darmstadt tijdens een Engels bombardement om het leven gekomen en aldaar op het Friedhof begraven. Hij was ongehuwd. Sluiten