Frans werd in 1884 in Wijchen geboren. Nadat hij zich het vak van bakker eigen had gemaakt vestigde hij zich met zijn echtgenote Han van Aar en de zoon Jan in Vierlingsbeek om daar een bakkerij te openen. De Hanzebank is zijn financiële partner maar als deze failliet gaat moet ook Frans de winkel sluiten. Het gezin gaat dan wonen op de Graafseweg in Boxmeer. Hij gaat werken bij de werkverschaffing in de Peel. In de oorlog werd hij verplicht te werk gesteld op het Duitse vliegveld in Venlo. Het werk was er zwaar en gevaarlijk door de bombardementen. Via een bevriende relatie kwam hij in Tilburg terecht in de bakkerswereld onder de schuilnaam Frans de Bakker. Op 7 juni 1944, als hij heimelijk op bezoek is bij zijn gezin, staat de marechaussee aan de deur en moet hij mee voor een kort verhoor. Waarschijnlijk is hij verraden. Hij komt in het kamp Amersfoort terecht, Van daaruit wordt hij per trein via Dachau naar Zöschen nabij Leipzig overgebracht om daar in een chemische fabriek te gaan werken. Hard werken en slechte voeding eisen hun tol. Op 13 december 1944 is Frans overleden aan uitputting en hongeroedeem. Hij laat een weduwe met 6 kinderen achter, 3 zonen en 3 dochters. Twee jaar na de oorlog ontvangt de weduwe nog een schrijven dd 13 februari 1947 van Koningin Wilhelmina waarin zij schrijft: "Met diepe gevoelens van medeleven kom ik U Mijn oprechte deelneming betuigen bij dit voor U zoo zware verlies. Moge zijn nagedachtenis U een steun in het verdere leven blijven". Hij werd in Zöschen begraven. Later is zijn graf overgebracht naar het RK kerkhof in Boxmeer. Sluiten