Mindert de Ruiter

Op Eerste Kerstdag 1948 kwam sergeant De Ruiter voor het laatst op het bureau van zijn onderdeel om zijn salaris over December te ontvangen. Hij was vol goede moed en vertelde de volgende dag weer naar de bovenlanden te gaan voor het herstel van wegen. Er wachtte hem een massawerk en hij zei niet te weten wanneer hij weer in Padang terug kon komen. Op Tweede Kerstdag is hij naar Solok vertrokken. Na het bezetten van deze plaats, hebben rondzwervende bendes hindernissen op de weg tussen Solok en Padang aangebracht door het omhakken van bomen en het vernielen van het wegdek.Antoinette de Ruiter vertelt: op maandag 27 december is mijn schoonvader begeleid door een convooi, aan het opruimings- en herstelwerk op deze weg begonnen. Hierbij werden enige malen sniperschoten op de werkers gelost, waar tegen mijn schoonvader met een brengun is opgetreden. De werkdag kon zonder verdere incidenten worden afgesloten en veilig keerden zij terug in Solok.Op 29 december moest de colonne opnieuw uitrukken. Na het opruimen van een groot aantal over de weg gelegde bomen en het herstel van enige gaten in het wegdek, kwam de colonne bij Tjoepak aan even ten Zuiden van Solok gelegen. Hier werd gestopt om schade aan een brug op te nemen die een bende had aangebracht omdat zij getracht hadden de brug op te blazen. Nadat mijn schoonvader de te verrichten kleine herstellingen aan deze brug had opgenomen reed de colonne over de brug om verder te gaan.Plotseling werden vanuit het oerwoud op de berghelling langs de weg schoten gelost. Mijn schoonvader werd getroffen door een schot in de rug en was op slag dood. Een sergeant van het 5e Bataljon Garde Regiment Prinses Irene, werd in de knie en enkel getroffen. Deze sergeant stond naast mijn schoonvader. De pantserwagen en mitrailleurs, ingedeeld in de colonne, openden onmiddellijk het vuur, waarna de sluipschutters, verborgen in het oerwoud, geen schot meer gelost hebben. Het was inmiddels half twee Sumatra tijd.Diezelfde dag rond 18.00 uur is mijn schoonvader tijdelijk in begraven. Hij werd met Militaire eer ter aarde besteld door leden van het 5e Bataljon Garde Regiment Prinses Irene. Daar lag hij begraven naast twee gevallenen van dit bataljon. Later wanneer de omstandigheden dit toelieten, zijn de tijdens de laatste actie gesneuvelden plechtig herbegraven op het ereveld te Padang.In de jaren zestig van de vorige eeuw is het ereveld Padang opgeheven. De slachtoffers zijn toen overgebracht naar Java en herbegraven op het Nederlands Ereveld Leuwigajah in Cimahi. Sluiten

In juni 2016 zijn wij in Indonesië geweest. Het was de wens van mijn man nog een keer het graf van zijn vader te bezoeken. Omdat mijn man's gezondheid achteruitgaat, zei onze zoon dat wij niet langer moesten wachten. Twee keer eerder waren wij in Indonesië. In 2001 met een veteranenreis en in 2004 ook met onze zoon.Op 19 mei van dit jaar werd mijn man 70 jaar. Achter zijn rug hebben we deze reis geregeld. Toen we op reis gingen en hij de bestemming te horen kreeg, moest hij wel een traantje laten. Hij had daar helemaal niet meer op gerekend. De rollator ging mee en op de vliegvelden had onze zoon rolstoelvervoer geregeld. Het is voor ons allemaal een onvergetelijke reis geworden.Op de foto staan wij alledrie bij het graf van onze (schoon-)vader en opa. Sluiten