Albertus Theodorus Rijks

Bertus moest verplicht (onder druk) naar Duitsland, hij was van plan ondergronds te gaan. Een bedrijf in Dinxperlo waar hij voor werkte zijn baas kwam persoonlijk bij zijn ouders aan de deur, zij werden door de Duitsers onder druk gezet... 'Bertus moet gaan, want anders'. Dit was de dreigende boodschap! Hij ging niet!Een aantal dagen ging voorbij en de Nederlandse SS kwam bij zijn ouders aan de deur met de volgende boodschap, 'hij moet zich voor 16.00 melden op het gemeentehuis en zo niet dan gaat u allen mee'. Bertus heeft zich toen alsnog gemeld.Hij werd niet echt hartelijk ontvangen, de andere morgen vertrokken zij als een groep van drie vrienden met andere dwangarbeiders naar Duitsland. De drie vrienden zijn daar omgekomen, Bertus had daar vriendschap gemaakt met Rotterdammers. Hij schreef brieven naar Dinxperlo, tot op het moment dat zijn vader en moeder hoorden dat hij was omgekomen.Een Rotterdammer heeft kort na de oorlog vader en moeder Rijks bezocht en verteld wat daar is gebeurd. Ze werden geslagen, waren ondervoed, vernederd, mishandeld. Er werd verteld dat o.a. Bertus ook sabotage pleegden in de fabriek, al was het maar in het klein. De fabriek waar zij werkten waren de beruchte Mauserwercke waar wapens en munitie gemaakt moest worden.Bertus werd om het leven gebracht door een kamparts, de Rotterdammer had dit gezien. Dit gebeurde in het lazaret waar Bertus werd opgenomen. Hij ging er op een morgen heen en kwam niet meer terug. Daarna volgden zijn twee vrienden, hadden de Duitsers lucht van hun actie gekregen? Niemand weet het...De ouders van Bertus stonden elke avond in de winkel en keken dan uit het raam langs de kerk op, komt hij misschien toch nog thuis?Bertus zijn broer vocht op de Grebbeberg met het 8e RI, de neef van Bertus vocht bij Rotterdam tegen de Duitsers. Dit heeft hem zeker strijdvaardig gemaakt.Mijn vader sloot zich in 1945 kort na de bevrijding bij de gezagstroepen aan en werd daar later Sergeant Majoor, tot 1953. Mijn vader heeft daar veel over geschreven, waaronder zijn memoires. Hij is in 2015 overleden maar zijn verhalen blijven voortbestaan. De brieven van Bertus zijn in familie bezit. Sluiten