Gedicht van mijn vader Nicolaas Sannes over de vermissing van zijn vader Roelof Pieters Sannes en voor alle vermiste soldaten:

De laatste poging

Hun laatste poging

de vijand ontkomen

de donkere rivier op

het leven ontnomen

Verdwenen in de duisternis

voor altijd vermist

geen spoor te vinden

hun levens gewist

Tranen die vloeien

tot kristallen van zout

de hoop die blijft leven

nog niemand die rouwt

De tijd die verstrijkt

doet pijn verzachten

herinneringen verdwijnen

in donkere nachten

In een laatste poging

nog even beleven

voor hun rust en vrede

een graf te geven.

Mijn opa Roelof Pieters Sannes en zijn kameraad IJsbrand Peeman waren tijdens de meidagen in 1940 verdedigers van het fort De Hel nabij Willemstad. Na een kort en hevig gevecht ten een Duitse pantsereenheid leek het in 1811 gebouwde fot niet verdedigbaar en besloot de commandant, waarschijnlijk om bloed vergieten te voorkomen, om het fort over te geven. Niet alle soldaten wilden in krijgsgevangenschap komen en een kleine groep wist daaraan te ontkomen en ging naar de vesting Willemstad. Toen ook deze vesting capituleerde trachtten vele soldaten met bootjes het Hollands Diep over te steken naar de vesting Numansdorp. Niet iederen kwam op de veilige oever aan en sommigen verdronken in het Hollands Diep. Zo ook, naar nu wordt aangenomen, mijn opa en zijn kameraad.

Ik ben samen met mijn vader Nicolaas Sannes, zoon van Roelof Pieters Sannes, een zoektocht begonnen naar mijn opa. Mochten er ooit overblijfselen worden gevonden: mijn vader heeft zijn DNA veiliggesteld bij sergeant 1e klasse Els Schiltmans van de Berging- en Identificatiedienst.

VERMISTE SOLDATEN NIET VERGETEN !!!