In het boek "Tussen pruimtabak en sirih"schrijft Poldi Carlos Saueressig (geb. 1938) over zijn jeugdjaren in Nederlands-Indië, voor en tijdens de Japanse bezetting, kolonisatie en in het jonge Indonesië (tot 1955) . Zijn vader Petrus Johannes "Johan" Saueressig was als KNIL sergeant ingedeeld bij de Landstorm, en hij werd op 12 december 1941 naar het front gestuurd. Na de capitulatie van het Nederlands-Indisch leger op 8 maart 1942 werd Johan met zijn strijdmakkers in Tjmahi opgesloten in het 7e Bataljon Infanterie kamp (het zgn. Kale Koppen Kamp). Begin maart 1943 werden zij overgebracht naar Batavia, en na een verblijf van twee weken in de in 1895 gebouwde kazerne op het Waterlooplein-Zuid in Batavia gingen zij op transport met het schip France Maru naar Sumatra. Daar werd ze tewerkgesteld voor de aanleg van een vliegveld nabij Ketlau, en later in Soengaigerong enkele kilometers ten oosten van Palembang. Door honger en uitputting had hij dysenterie gekregen en kwam hij terecht in de ziekenbarak. Daar begon hij op 5 augustus 1945 aan zijn afscheidsbrief voor zijn gezin. Hij overleed op 13 augustus 1945, in het zicht van de naderende bevrijding, en slechts twee uren nadat hij zijn afscheidsbrief had voltooid. Sluiten