Ton werd als achtste kind geboren in Amsterdam op 14 januari 1920 in een groot katholiek gezin. In Heemstede doorliep hij de lagere school waarna hij bij een bakker in de leer ging want hoewel andere broers studeerden, wilde hij met zijn handen werken.

Als derde zoon hoefde hij vanwege broederdienst niet op te komen en kon hij gewoon in een broodfabriek blijven werken tot de zomer van 1943.

Vanwege de Arbeitseinsatz ging hij gedwongen naar Duitsland. De pasfoto op zijn persoonsbewijs toont een open en vriendelijk gezicht. Samen met zijn vriend Jan Nelissen is hij op 18 juni per trein vertrokken naar Neuwied bij Keulen. Hij werkte eerst op een scheepswerf en later in een broodfabriek.

Vanaf dat moment heeft Ton in drie kleine boekjes zijn relaas vastgelegd waaruit blijkt dat hij ondanks lange werkdagen een redelijke vrijheid van bewegen hield: zondags trouw naar de kerk, regelmatig naar de bioscoop en ook op stap met collega’s. Met kerst in 1943 had hij verlof en kwam naar huis in Heemstede.

Met zijn vriend Jan was hij veel te gast bij de Duitse familie Both waar weinig van vijandschap en de oorlog was te merken totdat zij op een kwade dag het huis van de familie gebombardeerd terugvonden en hoorden dat slechts een dochter namelijk Gerda de ramp had overleefd. 

Op 13 maart 1944 raakte Ton ernstig gewond door een ongeluk met een vrachtwagen. Door inwendige bloedingen raakten zijn darmen verstopt. Maanden heeft hij in een ziekenhuis gelegen waar hij goed werd behandeld en waar zelfs zijn ouders hem hebben kunnen bezoeken. Maar ondanks operaties kon hij nauwelijks meer voedsel opnemen en verzwakte hij. In zijn dagboek klaagt hij de ene dag over maagpijn en de andere dag over bommen en op het laatst over allebei.

Zijn allerlaatste zin op 12 januari 1945 luidt: ”nog steeds hetzelfde vertrouwen op God en dat zal wel zo blij….”. Hij overlijdt volgens het bidprentje op 16 januari te Hausen.

Hij krijgt een goed verzorgd graf met een houten kruis op de plaatselijke begraafplaats en pas veel later wordt zijn stoffelijk overschot overgebracht naar het Ereveld Loenen.

Bijzonder is dat zijn broer Nol na het lezen van de dagboeken na de oorlog op zoek gaat naar Gerda Both en haar uitnodigt om naar Nederland te komen waar ze twee jaar heeft gewerkt als kindermeisje o.a. voor een “nieuwe” Ton Schutter die in 1946 is geboren.