Op 15 mei 1942 moesten de Nederlandse reserve- en beroepsofficieren zich melden om in krijgsgevangenschap te worden afgevoerd. De bezetter had dit verordonneerd nadat gebleken was dat veel officieren deel namen aan het verzet. Tezamen met het merendeel van de Nederlandse officieren werd luitenant-kolonel Snoeck per trein via Arnhem en Duitsland overgebracht naar een krijgsgevangenenkamp in de industriestad Stanislau. Deze plaats was gelegen in het voormalige Poolse Gallicië in het westen van de Oekraïne. De behuizing bleek een oude kazerne te zijn, waar voor de Tweede Wereldoorlog een Poolse cavaleriedivisie was gelegerd. Dit uitgebreide complex was omgeven door een prikkeldraadomheining met daaromheen nog een ongeveer vier meter hoge stenen muur. Snoeck maakte deel uit van een groep van ongeveer zeventienhonderd Nederlandse krijgsgevangenen. De gevangen officieren werden door hun bewakers correct behandeld. De Russische krijgsgevangenen kregen deze behandeling niet, velen van hen zijn dan ook door uitputting overleden.

Jonkheer Snoeck is naderhand vanuit Stanislau overgeplaatst naar een kamp te Neubrandenburg, een industriestad in het oostelijk deel van Duitsland aan de Tollensee. Hoewel de overste beschikte over een goede lichamelijke conditie, kreeg hij in Neubrandenburg gezondheidsproblemen. Aanvankelijk kon de juiste diagnose niet worden gesteld, maar na een diepgaand medisch onderzoek werd uiteindelijk een hersentumor vastgesteld: hij is hieraan op 10 augustus 1944 overleden.

In grote lijnen was zijn levensloop als volgt:

Na het doorlopen van de lagere school bezocht Snoeck de HBS in Gorkum. Daarna doorliep hij de opleiding tot beroepsofficier aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda. Zijn militaire carrière verliep daarna vlot: tweede luitenant op 24 juli 1909, precies vier jaar later eerste luitenant en op 1 oktober 1926 kapitein. In 1937 werd hij benoemd tot majoor en negen dagen voor de Duitse inval op 10 mei 1940 tot luitenant-kolonel. Jonkheer Snoeck maakte na 1940 deel uit van de Koninklijke Marechaussee. Daarvoor, vanaf zijn rang als tweede luitenant, behoorde hij tot de Politietroepen. Voor zijn verdiensten als officier werd Snoeck benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Snoeck trouwde op 4 mei 1910 te Heukelom met Janna Margaretha Kempees, geboren op 12 februari 1888 te Amsterdam. Uit dit huwelijk zijn zeven kinderen geboren. Janna Kempees behoorde destijds tot de kleine groep meisjes die de HBS mocht bezoeken. Zij overleed op 14 mei 1974 te Zutphen. Het gezin Snoeck heeft op diverse plaatsen in Nederland gewoond, onder andere in Den Haag, Oldebroek en Bergen op Zoom.

Na zijn overlijden werd Snoeck ter aarde besteld op het Hauptfriedhof in Neubrandenburg, grafnummer 316. Op 24 mei 1949 werden zijn stoffelijke resten overgebracht naar het ereveld Loenen. Daar vond op 13 juni 1949 de herbegrafenis plaats.

Anton Wilhelm Snoek ligt begraven in vak E, nr. 154.

Sluiten