Heinrich Bernard Spölmink, door zijn vrienden en familie Heini genoemd, werd op 6 augustus 1918 geboren te Overdinkel in de gemeente Losser in Overijssel. Hij was het vierde kind in een gezin van elf kinderen.

Na school was hij werkzaam in de textiel bij Van Heek te Losser, zoals vele jonge mannen en vrouwen in die tijd. In Twente vierde de textiel haar hoogtijdagen en in vele gezinnen werkten meerder generaties in de textiel. In zijn vrije tijd hiep Heini bij de plaatselijke slager. Na zijn dienstplicht ging hij weer een aantal maanden aan het werk bij Van Heek, tot hij in 1939 tijdens de algemene mobilisatie de oproep kreeg om dienst te doen voor volk en vaderland.

Heini was een vriendelijke, zachtaardige jongeman die graag meedeed aan bokswedstrijden tijdens de kermis in Gronau om dan vervolgens met een bebloede stropdas maar vooral enthousiast thuis te komen. Dat “gevecht” zeker niet vanwege zijn vechtlust maar gewoon omdat hij het leuk vond om overal aan deel te nemen.

Als zijn moeder om de meest uiteenlopende zaken op hem mopperde, bleef hij net zo lang, zittend op zijn fiets, zijn benen leunend op de vensterbank, bij het keukenraam staan tot zij weer begon te lachen. En dat lukte altijd. Dan pas was zijn wereld weer in orde. Heini was bij velen zeer geliefd. Zijn vrienden van vroeger spreken ook op zeer hoge leeftijd nog steeds vol goede gevoelens over hem.

Nadat men in de meidagen 1940 langere tijd niets van Heini hadden gehoord ging zijn jongere broer Willem met enkele vrienden op de fiets naar de Grebbeberg om Heini te gaan opzoeken. Daar hoorden zij verschillende verhalen, maar wel duidelijk was dat Heini was overleden. Willem durfde dit verhaal thuis niet te vertellen, omdat hij wist dat hij met die waarheid zijn ouders, broers en zussen zeer veel verdriet zou moeten doen, en dat was voor Willem, een nogal introverte jongeman zo’n groot probleem dat hij vier weken lang deze waarheid alleen moest dragen.

Heini hielp samen met enkele vrienden vaak een weduwevrouw met vier kinderen in Amerongen, in de buurt van de Grebbeberg. De familie Spölmink, en zeker de jongste zus van Heini, Annie, heeft tot op heden contact met dit gezin onderhouden. Een lid van bovengenoemde familie uit Amerongen heeft bij Heini’s begrafenis geholpen en kon zodoende Heini’s vader geruststellend vertellen dat Heini inderdaad in zijn graf ligt.

Aan het einde van de ochtend van 13 mei 1940 kwam Heini met enkele anderen uit het stoomgemaal. Het was al rustig en ze jongens wilden de straat oversteken naar de bossen ten oosten van de Timmerfabriek de Stoomhamer. Daar raakten ze in gevecht met enkele SS’ers die het vuur op hen openden. Heini sneuvelde samen met twee kameraden. Zij werden begraven en vonden hun uiteindelijke rustplaats op het Grebbekerkhof. Hij werd slechts 21 jaar.