Jan Steenbruggen

Het artillerie regiment had kanonnen die door paarden werden getrokken. Het regiment was tijdelijk gelegerd in een boomgaard bij een boerderij in Schelluinen. Zij hadden orders gekregen naar Den Haag te gaan. Jan is gesneuveld op 14 mei 1940 toen Duitse vliegtuigen met mitrailleurs op de manschappen en de paarden in de boomgaard schoten. Een vreselijk gebeuren waarbij 3 manschappen gedood werden en de dochter van de boer, moeder van 5 kinderen….
Dit is in de herinnering van het dorp gebleven ook doordat zwaar gewonde paarden met de darmen uit het lijf schreeuwend door het dorp hadden gerend voor ze konden worden opgevangen en afgemaakt ….

Zijn vrouw, Truus Steenbruggen, de moeder van mijn Truus, heeft haar hele leven nachtmerries gehad waarbij ze droomde over hoe haar Jan was doodgegaan …. Daarom gebruikte ze zware slaapmiddelen in de hoop dat de nachtmerrie weg zou blijven ….

Op 14 mei 1940 was de Tweede Afdeling van het Derde Regiment Artillerie (II-3 R.A.) net aangekomen in de boomgaard van een boerderij in Schelluinen, toen een luchtaanval door Duitse militaire vliegtuigen volgde waarbij 3 militairen en een burger omkwamen. Na de capitulatie op 15 mei werden de militairen ontwapend en te Schelluinen geïnterneerd.

Over het monument

Toen de militairen op 24 augustus 1940 eindelijk naar huis konden, hebben een aantal van hen het initiatief genomen in Schelluinen een monument op te richten voor de slachtoffers van deze luchtaanval. De kosten van dit monument werden uit eigen middelen betaald en waren gemiddeld tien gulden per persoon, wat destijds een fors bedrag was: meer dan een gemiddeld weekloon!

Het door een van deze militairen ontworpen monument, dat een plaats kreeg bij de boerderij waar de meeste slachtoffers van de genoemde luchtaanval zijn gevallen, werd op 14 mei 1941 onthuld. Bij de onthulling waren behalve een aantal Nederlandse militairen van II-3 R.A, ook Duitse militairen die gelegerd waren in Schelluinen en hun commandant, aanwezig.

Deze Duitse militairen hebben respect getoond door in de houding te gaan staan, toen de Nederlandse vlag gehesen werd en door de Nederlandse militairen het Wilhelmus werd gezongen. Tenslotte riepen de aanwezige Nederlandse militairen: “Leve de koningin, leve het vaderland !”. En daarmee werd de ceremonie op waardige wijze beëindigd.

Bovenstaande informatie komt uit persoonlijke en schriftelijke notities van betrokken Nederlandse militairen, die destijds dienden bij II-3 R.A.

Na de oorlog is het monument verplaatst naar de huidige plaats aan de Berkenlaan en zijn de andere namen toegevoegd.