Aankomend in 1940 stelde Dick van Swaay zich al spoedig in verbinding met anderen om te overleggen wat tegen de Duitse bezetter gedaan moet worden. Reeds vroeg stond hij in contact met Professor Mekel en in korte tijd ontwikkelde hij een grote activiteit in het verzet. Velen zijn met zijn hulp naar Engeland ontkomen; wel tragisch is het hierbij te bedenken dat zijn beide moeizame pogingen om zelf te gaan mislukt zijn. Bij de Bordjesroof op de Sociëteit Phoenix was hij betrokken, doch hij meldde zich niet toen vrienden in hechtenis werden genomen, daar bij verdacht werd van veel ernstiger dingen, en hij begreep dat zijn vrienden spoedig vrij zouden komen, hetgeen dan ook na 3 weken gebeurde. De intensieve spionage maakte het hem tenslotte onmogelijk om binnenslands door te werken. Op 27 september 1941 ging hij met een vriend per zeilkano op weg naar Engeland. Na 72 uur varen (tot vlak onder de Engelse kust, waar de wind draaide) sloeg hij bij Middelharnis aan land, overnachtte in de vuurtoren en werd 's morgens naar de SS-gevangenis te Rotterdam gevoerd. Hij wist te ontsnappen en zette zijn werk voort, totdat het hem te warm werd. Opnieuw koos hij zee met een zeilkano, naar men zegt tezamen met Jan van Blerkom; 14 november 1941 zette hij koers naar Engeland; Pinksteren 1942 gaf de zee hem terug in een hevige storm op de kust bij Noordwijk, waar hij in de duinen zoveel gezworven en gespeurd had. Hij was 20 jaar oud. Sluiten