Uit recent archiefonderzoek kan over de rol van Elisa en Abram Syaranamual bij de activiteiten van de ondergrondse Vereniging Corsica het volgende worden gereconstrueerd:

De broers Elisa en Abram Syaranamual waren in Soerabaja lid van de Verzetsgroep CORSICA, die in cellen was georganiseerd. De leden kenden elkaar wel, maar niet die van de andere cellen, zelfs de hoofdleider Nanne Halie, de gepensioneerde assistent-resident kenden zij niet. Aan hun groep in de benedenstad van Soerabaja werden 125 (honderdvijfentwintig) vuurpijlen uitgedeeld met de opdracht ze bij het eerste luchtbombardement af te steken.

Op de avond van 22 juli 1943, de datum van het nachtbombardement,  staken zij vanuit een schuilkelder in een huis vlakbij de Sampoerabioscoop vuurpijlen af,terwijl hun neef Josias Muskita op de uitkijk stond.

Op 26 december 1943, net na het Kerstfeest, werden alle leden van hun groep in de wijk Sampoerna door de gevreesde Kempeitai gearresteerd. Daarna werden ze veelal dagelijks op een onvoorstelbare wrede wijze gefolterd, zoals hun voeten werden met benzine besprenkeld en daarna in brand gestoken. Enkelen stierven in de Boeboetan-gevangenis aan de martelingen.

Op 27 juli 1944 werden ze 's ochtends om 4 uur 30 wakker gemaakt en kregen ze extra eten met de mededeling dat ze na het eten klaar moesten staan voor vertrek.Tegen 7 uur kwam de Japanse gevangenisdirecteur de namen van 70 ter dood veroordeelden voorlezen. De ter dood veroordeelden werden met kettingen geboeid en in groepjes van 10 in klaarstaande vrachtwagens geladen. Onder escorte van militairen werden ze naar hun executie afgevoerd.

Alleen de eerder genoemde Josias Muskita overleefde de Vuurpijlaffaire. Aangezien hij wel medeplichtig was, maar niet daadwerkelijk aan de Vuurpijlaffaire had meegedaan, hij stond alleen op de uitkijk en had geen vuurpijlen afgestoken, werd hij niet ter dood , maar slechts tot levenslang veroordeeld.

Anders dan de Nieuwe Courant meldde kostte de Japanse bezetting de familie Syaranamual acht zonen

Elisa Syranamual, Indonesier van Ambonese of Zuid-Molukse afkomst , was scholier en lid van de Ondergrondse Vereniging of Verzetsgroep Corsica.

Vast staat dat deze Verzetsgroep radiografisch contact had met de Nederlandse inlichtingendienst in Australië en Intelligence verrichtte ter voorbereiding van tenminste vier geallieerde bombardementsvluchten naar Soerabaja.

Vanaf december 1943 werden Verdachten van de Vuurpijlaffaire gearresteerd, naar de Werfstraatgevangenis afgevoerd en daar maandenlang verhoord en gefolterd. In juni 1944 werd Elisa Sryanamual en andere leden van de Verzetsgroep weggevoerd en door de beruchte Militaire Politie Ken-Pei-Tai geëxecuteerd in de Djatibossen van Bodjonegoro. Hij ligt met andere leden van de familie Syaranamual, Arie en Piet Hein, begraven in een graf met opschrift “Verzamelgraf Bodjonegoro”.

J.W.F Meeng Hoofd van het Bijkantoor Soerabaja van de Opsporingsdienst Overledenen O.D.O., onderdeel van het Departement van Justitie, publiceerde eind 1949 in verschillende kranten in Nederlands-Indië een namenlijst van illegale strijders uit Soerabaja , waaronder Elisa Syaranamual. In zijn persoonsdossier in het Nationaal Archief staat aangegeven: “behoorde tot de Vuurpijl-affaire”.

Deze illegale acties werden in Nederlands-Indië bekend als de "Vuurpijl-affaire". Desondanks raakte dit verhaal in Nederland in vergetelheid en wordt tot op heden nooit erkend als Verzetsdaad.

De nabestaanden van Elisa Syaranamual hebben voor hem nooit erkenning gekregen als Verzetsstrijder.