Ernst Karel Teijgeler

Ernst Karel Teijgeler werd geboren op 4 januari 1913 te Vlaardingen. Hij was de zoon van Ernst Karel Teijgeler en Petronella Vis. Hij had vijf broers en een zus. Voor zijn diensttijd woonde hij in Bussum en was hij werkzaam als assistent accountant.

Ernst Teijgeler werd op 20 april 1933 als gewoon dienstplichtige ingelijfd van de lichting 1933 uit Amsterdam. Vanwege zijn vooropleiding (HBS) startte hij in juli 1933 met de Officiers Opleiding.

In februari 1934 kreeg hij de rang van Vaandrig en werd overgeplaatst naar het 16e Regiment Infanterie. In maart 1934 ging hij met groot verlof en behoorde vanaf dat moment tot "het reservepersoneel der landmacht".

Tijdens de mobilisatie werd hij 1e reserve luitenant bij het Grensbataljon van het Nederlandse 16e Regiment Infanterie (2-16 RI). Zijn detachement had zich in de nachtelijke en vroege ochtenduren van de 10de mei 1940, geheel volgens plan, teruggetrokken vanuit het grensgebied. Onderweg wierpen zij versperringen op en voerden, van te voren geplande, vernielingen uit. Zo trachtten zij de opmars van de Duitsers zoveel mogelijk te bemoeilijken. Eenmaal in Zutphen aangekomen was hun opdracht om de rivier over te steken en zich aan de kant van de Hoven op te stellen.
Luitenant Teijgeler zou echter de IJssel niet bereiken.

In het rapport dat kolonel Dwars schreef over de IJssellinie staat hierover het volgende:
‘Te ongeveer 7.00 hoorde onze troepen in Zutphen de eerste schoten vallen; men begreep echter niet wat voor vuur dit kon zijn. Zeer waarschijnlijk werd dit vuur uit den pantsertrein afgegeven op een detachement onder bevel van luitenant T., dat per rijwiel van de grens nabij Groenlo was teruggegaan om – na volbrachte taak – te trachten alsnog den IJssel over te steken. Niets wetende van de aanwezigheid van een pantsertrein, volgden zij met opzet den spoordijk, wijl deze intact was en bovendien om buiten het bereik van opmarcheerende Duitsche troepen te blijven. Toen luitenant T. den pantsertrein ontwaarde en onmiddellijk bevel gaf terug te keeren, was het reeds te laat. Een mitrailleur uit den pantsertrein opende het vuur en hij moest zijn dapper streven om met zijn mannen op den westoever aan den verderen strijd deel te nemen, met den dood bekoopen. Zijn stoffelijk overschot rust op de Algemeene Begraafplaats te Zutphen.’

De Zutphense geschiedschrijver Jan Kreijenbroek beschrijft in zijn boek "Zutphen in oorlogstijd” een iets andere versie van het voorval.
Doordat de Deventerwegbrug al vernield was, konden Teijgeler en zijn mannen met hun materiaalwagen niet verder. De opdracht was om de wagen bij de ambachtsschool de IJssel in te rijden. Maar alle bruggen waren gesprongen en de laatste brug bij de Houtwal was ook al door de Duitsers ontdekt. Deze brug was bewust niet vernield omdat de brug over een sluis liep. Het vernielen van de sluis zou hebben betekend dat de rivier de Berkel was leeggelopen, waardoor het laten springen van de overige bruggen voor niets zou zijn geweest. Men besloot om de springstoffen die zich nog in de wagen bevonden eruit te halen en het voertuig in brand te steken.Vervolgens probeerde men via het huidige AZC-terrein richting de gasfabriek te gaan. Hier lag een boot om hen de IJssel over te zetten. Inmiddels hadden de Duitsers de Nederlandse militairen die het station bewaakten gevangengenomen en hadden het terrein onder controle. Op het spooremplacement kwam luitenant Teijgeler met zijn mannen in vuurcontact met de Duitsers. Bij dit vuurgevecht kwam hij op 27 jarige leeftijd om het leven.

Ernst Karel Teijgeler werd begraven op de Algemene Begraafplaats aan de Warsnveldseweg te Zutphen. Waarom hij in een apart graf werd begraven en niet bij zijn strijdmakkers in het gezamenlijke graf is niet duidelijk. Zijn graf werd door een particulier uit Zutphen voor de duur van 20 jaar gehuurd. De reden hiervoor was anno 2022 bij de betreffende families niet meer te achterhalen.
Na het overlijden van de huurder van het graf in 1972 werd het graf overgedragen aan de Oorlogsgravenstichting. Op 23 juni 1973 kreeg luitenant Teijgeler zijn definitieve rustplaats op het ereveld op de Grebbeberg in Rhenen.

Sluiten