Piet van Tiel werd op 17 December 1908 te Breskens geboren. Het eindexamen H.B.S. deed hij aan de 1e G.H.B.S. 5-j.c. te Haarlem, aan de ZijIvest. Toen hij het staatsexamen voor de oude talen had afgelegd, studeerde Van Tiel aan de Rijksuniversiteit te Utrecht Geschiedenis en Nederlands. Onder leiding van Dr. C.D.J. Brandt hospiteerde hij aan het Utrechtse Stedelijk Gymnasium, waarna hij in 1942 en 1943 als leraar Nederlands werkzaam was aan de R.H B.S. te Utrecht, in welke stad ook zijn ouders gevestigd waren, bij wie hij inwoonde. Als collega's van dezelfde studierichting kwamen wij weldra in nauwer contact. Van Tiel was een innemende persoonlijkheid, die liefde had voor kunst, in het bijzonder voor de muziek, die hij ook zelf beoefende. Tevens bezat hij een grote wetenschappelijke belangstelling, ook buiten zijn eigen vakstudie. Dit moge hieruit blijken, dat Van Tiel sinds de oprichting der Studievereniging voor Psychical Research het secretariaat hiervan waarnam. 1)Toen ons land werd overrompeld en geknecht, had ook hij hieronder te lijden. Als een reliquie bewaar ik een copie van het gedicht "joden" door' Jan H. de Groot, dat Van Tiel mij ter hand stelde, kort voor zijn gevangenneming. Geheel uit eigen beweging had hij zich nl. aangesloten bij een landelijke steun- en hulpactie voor Joodse onderduikers. Onder zijn schuilnaam Van Hattum werd hij op 16 Mei 1943 te Haarlem gearresteerd, als gevolg van onvoorzichtigheid van beschermelingen.Hij werd tot 29 October gevangen gehouden aan de Amstelveense weg, daarna te Vught. Zowel te Amsterdam als te Vught was de behandeling, naar het schijnt, goed. Wellicht had hij dit te danken aan zijn sympathiek' karakter. Er was zelfs sprake van vrijlating, toen de invasie in Frankrijk hem noodlottig werd Van Tiel op 24 Mei 1944 met vele medeslachtoffers op transport gesteld naar Dachau, vanwaar hij 22 October naar Neuengamme werd gevoerd. Na een ziekte van enkele weken overleed hij in het buitencommando Ladelund. Een kampgenoot getuigde van hem, dat hij zich steeds als heer bleef gedragen, waaruit wij de troost mogen putten, dat zijn geest en evenwichtigheid ongeschonden zijn gebleven. Toen ik las, hoe uit Van Tiel's nagelaten papieren is gebleken, dat hij door zijn werkzaamheid op het gebied der parapsychologie juiste indrukken had gekregen van het lot dat hem wachtte, werd ik er nog meer dan tevoren van doordrongen, dat Van Tiel zich als een held heeft gedragen, door desondanks zijn menslievend werk voort te zetten. Dit besef moge zijn ouders, wier droefenis over het verlies van deze geliefde zoon zo volkomen begrijpelijk is, en ook zijn verdere nabestaanden en vrienden tot troost zijn. Ook zijn leerlingen, wier sympathie hij wist te wekken, zullen hem met ons, zijn collega's, in eerbied en sympathie blijven gedenken.J. P. DUVEKOT.1) Behalve aan persoonlijke inlichtingen, die ik van Van Tiel's ouders mocht ontvangen bij een bezoek, dat door zijn tragisch karakter mij altijd in de herinnering zal blijven, ontleende ik voor dit levensbericht enige feitelijke gegevens aan het orgaan dezer studievereniging : Tijdschrift voor Parapsychologie, 14e jaargang nr. 1 Januari 1946 Sluiten