Het vrachtschip STAD SCHIEDAM van de Halcyon Lijn vertrekt begin september 1940 uit Port Sulpher, New Orleans (USA) met 8.000 ton zwavel, op weg naar het Verenigd Koninkrijk. Op 13 september vertrekt het schip uit Bermuda en vaart alleen naar Halifax (Canada) om daar aan te sluiten bij een groot konvooi voor de oversteek van de Atlantische Oceaan. Drie dagen later wordt het schip overvallen door een grote storm, waardoor vaart moet worden teruggenomen. Maar in de avond van 16 september om 20.45 uur wordt een serie explosies gehoord in ruim III aan bakboord zijde van het schip. De explosies houden aan en vijf minuten later breekt de Stad Schiedam middendoor. Beide delen zinken snel weg. De reddingboten zinken met het schip, er drijven alleen twee vlotten vrij. Twee overlevenden weten een vlot te bereiken, tien anderen vinden een plek in het andere vlot. Twintig opvarenden komen om, waaronder tremmer Gerardus Jacobus van Tienen. Als de volgende ochtend de zon opkomt weten beide vlotten elkaar te bereiken. Ze verdelen de overlevenden over beide vlotten en zoeken vergeefs naar andere overlevenden. De vlotten blijven bij elkaar en drijven een aantal dagen op zee rond. Om 14.30 uur op 21 september worden ze gezien en opgepikt door het Britse vrachtschip WHITE CREST. In het latere onderzoek wordt naar de mogelijkheid van sabotage gekeken, maar dit kon niet worden bewezen. De meest waarschijnlijke oorzaak van de ramp was of dat het 25 jaar oude schip de belasting door de storm niet kon weerstaan en de constructie het heeft begeven, of dat er zwavelgassen tot ontploffing zijn gekomen. Sluiten