Martinus Tuijthoff

Martinus kwam ter wereld in het gezin van steenwerker Franciscus Tuijthoff en Maria Josepha van Lieshout. Zij woonden op het adres Zijldijk 19 in Leiderdorp. Binnen de familiekring en daarbuiten stond de Leiderdorper Martinus bekend om zijn zachte en vriendelijke karakter en bereidwilligheid anderen te helpen. Vrijwel direct na het voltooien van de lagere school moest hij aan de slag om mede de kost te verdienen. Hij werkte als arbeider in een textielfabriek. Toen hij in 1931 werd opgeroepen om zijn militaire plicht te vervullen deed hij, hoewel niet van ganser harte, ook ditmaal weer wat van hem verlangd werd. Martinus kwam terecht op het militaire vliegveld te Soesterberg, waar hij een opleiding tot vliegtuigmaker volgde. Een jaar later ging hij met groot verlof. Tijdens de mobilisatie van 1939 werd hij weer opgeroepen voor actieve dienst.

Als dienstplichtig soldaat-vliegtuigmaker was Martinus Tuijthoff ingedeeld bij de 2e Verkenningsgroep van het 2e Luchtvaartregiment en gelegerd op het vliegveld Ypenburg nabij Den Haag. Toen op 10 mei 1940 omstreeks 04.00 uur vanuit de richting Hoek van Holland vliegtuigen het vliegveld naderden, werd onmiddellijk alarm gegeven. De paraat staande Nederlandse jachtvliegtuigen werden gestart. De naderende toestellen bleken Duitse bommenwerpers te zijn. De eerste aanval mislukte, omdat de bommen ver naast het doel vielen. Hierdoor waren de Nederlandse toestellen in staat het luchtruim te kiezen. Nadat de vliegtuigen waren opgestegen zocht het technisch personeel waartoe Martinus behoorde, dekking voor het in hevigheid toenemende bombardement. Hierna werden verdedigingsdoelen op en buiten het vliegveld door Duitse jachtvliegtuigen beschoten.

Strijd op het vliegveld Ypenburg, foto van aquarel van D. van Rijn

Even later daalden in de omgeving van het vliegveld de eerste parachutisten neer, gevolgd door luchtlandingstroepen die met Junkers transportvliegtuigen aan de grond werden gezet. Ondanks het bombardement en de daaropvolgende beschietingen waren de Nederlandse stellingen niet uitgeschakeld. Toch slaagden de Duitse parachutisten gesteund door troepen uit de gelande Junkers er uiteindelijk in het hoofdgebouw en de aangrenzende gebouwen in te nemen. Hierbij werden ruim 100 Nederlandse militairen krijgevangen gemaakt. Na hergroepering trokken de overige Nederlandse troepen voor een tegenaanval op naar het door de Duitsers bezette hoofdgebouw, dat bij de belegering in brand kwam te staan. In de ontstane chaos konden de daar aanwezige Nederlandse krijgsgevangenen ontsnappen en worden herbewapend.

Bij de strijd om de herovering van het vliegveld raakte Martinus Tuijthoff gewond in de buikstreek. Samen met andere gewonden werd hij overgebracht naar het ziekenhuis Antoniushove aan het Oosteinde in Voorburg, dat vanaf de mobilisatie als militair hospitaal was ingericht. Daar overleed hij de volgende dag aan zijn verwonding.

Op 12 mei werd hij begraven op de algemene begraafplaats aan de Roodelaan in Voorburg. Eind 1940 is zijn stoffelijk overschot op verzoek van de familie overgebracht naar Leiden. Postuum is hem het Oorlogsherinneringskruis met de gesp voor bijzondere krijgsverrichtingen 'Nederland mei 1940' toegekend. In overleg met de nabestaanden zijn zijn stoffelijke resten in 1963 herbegraven op het ereveld in Loenen, vak D grafnummer 303.