Op 3 mei 1942 werden er 72 Nederlandse verzetslieden geëxecuteerd in concentratiekamp Sachsenhausen, na een proces dat de geschiedenisboeken inging als het ‘Proces der 72’. De Duitsers deden het doen lijken alsof er sprake was van een eerlijk proces, alle verzetslieden kregen ook een advocaat toegewezen, maar niets was minder waar. Hoe verliep het proces precies en waarom werden ze ter dood veroordeeld?


Het Proces der 72 (1942): Nederlandse verzetslieden worden na schijnproces geëxecuteerd in Sachsenhausen | IsGeschiedenis

Namenlijst slachtoffers van het proces der 72

Charles Gustaaf Ernst Ubbens werd op 29 november 1888 geboren in Nijmegen.
Op 28 mei 1920 trouwde de 31-jarige Charles Ubbens met de 26-jarige Adriana Louise Ribbius Peletier uit Utrecht.
In 1940 woonde het paar in Haren, aan de Rijksstraatweg 45.
Charles Ubbens was werkzaam als archeoloog.
Ubbens was reserveofficier. Hij zal vanwege zijn leeftijd niet meer zijn opgeroepen bij de algemene mobilisatie in 1939. Kennelijk had hij nog steeds contacten met zijn militaire collega’s, want het was Ubbens die door de landelijke Ordedienst in Den Haag, die in contact stond met de Nederlandse regering in Londen, werd gevraagd in Groningen de organisatie van de OD op te zetten.
Ubbens verdeelde de stad Groningen in vier kwartieren en elk kwartier kreeg een kwartiercommandant.
Het werven van OD’ers gebeurde voor een belangrijk deel tijdens bijeenkomsten van de Groote Sociëteit in café-restaurant De Faun aan de Herestraat in Groningen.
Ubbens werd in januari 1941 door J. Westerveld van de OD-organisatie in Den Haag verzocht de OD ook te implementeren in de provincies Groningen, Friesland en Drenthe. De organisatie groeide in korte tijd enorm en in die periode zijn er ongetwijfeld enkele onbetrouwbare leden binnengehaald.
Een van de kwartiercommandanten, aangezocht door OD’er Johan van der Zee, was de Groninger advocaat Simon Redeker, die een dubbelrol speelde, waardoor hij een belangrijke bijdrage leverde aan de arrestatie van verscheidene OD’ers. Overigens niet aan die van Ubbens. Voor hem kwam het verraad uit Den Haag.
Begin april 1941 werden in Den Haag enkele landelijke kopstukken van de OD door de SD gevangen genomen. Als gevolg daarvan werd Charles Ubbens op 7 april gearresteerd en naar het Scholtenhuis gebracht. Op dezelfde dag werd ook Johan van der Zee opgepakt en twee weken later vrijwel de hele top van de OD in Groningen. Maar dat was het gevolg van verraad door Simon Redeker.
Eind april werden de Groningse OD’ers, onder wie Charles Ubbens, overgebracht naar de gevangenis in Scheveningen, het ‘Oranjehotel’. Daar werden zij maandenlang verhoord. Om het leven van de anderen te sparen, heeft Ubbens verklaard dat hij de enige was die op de hoogte was van de omvang van de OD in Groningen.
Na verloop van drie tot acht maanden werden alle Groningse gevangenen vrijgelaten, behalve Charles Ubbens. Hem werden ook de contacten met de OD in Den Haag ten laste gelegd.
Charles Ubbens heeft ruim een jaar gevangen gezeten. Op 3 mei 1942 werd hij, met eenenzeventig mede-OD’ers uit het Westen des lands, gefusilleerd. Niet duidelijk is waar de fusillade plaatsvond. In het concentratiekamp Sachsenhausen, Oranienburg, waar Ubbens volgens de oorlogsgravenstichting begraven is, of op een heideveld in Laren, zoals bij het OVCG is geregistreerd.
Charles Gustaaf Ernst Ubbens werd 53 jaar.

In 1946 werd het overlijden van Charles Ubbens in Haren geregistreerd