Tante Alice zoals ze bij ons genoemd werd was verpleegster en weduwe van Martinus Johannes Uhl, spoorweginspecteur bij de Semarang Joana stoomtrammaatschappij. Op 14 juli 2603, Japanse jaartelling, hielp ze mij ter wereld. Een maand later zaten we met z'n allen opgesloten in het Tjihapit kamp. Ook haar zuster, tante Betsy, Elisabeth Maria Catharina zat in hetzelfde kamp. Alice had haar onafscheidelijke pekinees met de naam Joekisan meegenomen het kamp in. Helaas mocht die niet lang van de Japanese gastvrijheid genieten daar de liefde van de medekampbewoners eerder uitging naar de gastronomische aspecten van het arme dier. Alice en Betty ruzieden voortdurend over wie het eerst zou overlijden. het bleek Alice te zijn. Betty overleefde en vertrok naar Zuid Afrika. Sluiten