Johannes Verbiest, roepnaam John, werd op 19 november 1908 geboren in
Nieuwolda (Oldambt provincie Groningen) als zoon van Johannes Verbiest en
Johanna Eekels. Het gezin heeft ook nog een dochter gekregen. Over zijn
jeugd is mij helaas niets bekend. Op 4 september 1933 trouwde hij in
Groningen met Wietske Lohman. Uit mijn jeugd weet ik nog, dat zijn
schoonzusters en zwagers, waaronder mijn ouders dus, over hem spraken als
een aimabele man met gevoel voor humor. In de weekenden trok men geregeld
met elkaar op. Fietstochtjes richting Paterswoldsemeer, natuurgebied
Appelbergen ten zuiden van de stad Groningen etc. Ook hoogtijdagen werden
veel samen doorgebracht. De oorlog was letterlijk en figuurlijk de grote
spelbreker. Oom had een technische knobbel en is machinist/stoker geweest
bij het Helperbad, een gemeentelijk zwembad, welke nog steeds bestaat en
waar zijn neef, ik dus, schoolzwemmen heeft gehad. Hoe hij gedurende de
oorlog bij het verzet (Binnenlandse Strijdkrachten) is geraakt ben ik nooit
te weten gekomen. Tante wist mij ook niets te vertellen over zijn
activiteiten. Het enige wat steeds weer verteld was, dat hij met vijf
medestrijders de opdracht kreeg om gerepatrieerde Nederlandse dwangarbeiders
van de grens (Nieuweschans) te halen. Groningen Stad was reeds een paar
dagen bevrijd, maar het grensgebied kennelijk nog niet. Ze hadden de pech,
dat ze in de buurt van Winschoten in een hinderlaag van een zich
terugtrekkende Duitse eenheid terecht kwamen. Ze werden gearresteerd en in
Leer in de cellen onder het gemeentehuis opgesloten.
Verder weet ik nog uit verhalen, dat oom en tante beide een motorrijbewijs
(een unicum voor die tijd) hadden en samen - elk op de eigen motor -
tochtjes gingen maken. In hun korte huwelijksleven waren zij een gelukkig
koppel. Kinderen hebben zij nooit gekregen. Mijn moeder, tante's jongste
zuster, beviel in 1946 van haar eerste zoon, die naar zijn vader werd
vernoemd, een stamhouder dus. Toen zij zes jaren later in verwachting was
haar tweede kind, hadden mijn ouders en opa - die al een stamhouder had -
geen problemen met vernoeming van haar John, mocht haar zus weer een jongen
krijgen. En zo geschiedde, op 25 mei 1952 werd ik als Johannes van Hengelaar
in de registers van Groningen ingeschreven.