Op 17 november 1939 om 22.00 uur verliet het stoomschip Simon Bolivar Amsterdam op weg naar Engeland. Voor de westkust van Engeland bij Harwich vond er om 11.25 uur aan stuurboordzijde een explosie plaats in laadruimte twee, waar bloembollen lagen opgeslagen. Tien minuten later volgde een tweede explosie aan bakboordzijde. Het schip zonk snel een mijl ten zuiden van het lichtschip Sunk.De route die de Simon Bolivar volgde, stond bekend als 'mijnenvrij'. Toch is de officiële verklaring dat het schip is gezonken door ontploffing van twee magnetische mijnen. Aan boord waren 397 mensen van wie er 102 mensen de dood vonden.Bediende Vermeulen was een van de bemanningsleden van de Simon Bolivar die om kwam bij deze ramp. Zijn stoffelijk overschot is aangespoeld op de Engelse kust en op 23 november 1939 te Ipswich begraven. In 2003 is het graf ingericht door de Oorlogsgravenstichting. Sluiten

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Europa wil de KNSM een aantal schepen veilig stellen in het Caribisch gebied, waaronder het luxueuze passagiersschip Simon Bolivar (kapitein Hendrik Voorspuij). Op 17 november 1939 vertrekt het schip uit Amsterdam met bestemming Curaçao. Aan boord zijn 397 opvarenden, waaronder 263 passagiers uit verschillende landen. De volgende dag, 18 november, wordt een verplichte route gevolgd langs de zuidkust van Groot Brittannië richting het Kanaal. Bij de passage langs Harwich (VK), vrij dicht onder de kust, wordt het schip om 11.25 uur getroffen aan stuurboordzijde door een magnetische mijn ter hoogte van laadruim II. Het schip komt snel tot stilstand en begint water te maken. Van de acht reddingboten zijn er drie (SB II en BB I en II) onklaar geraakt doordat er een talie is gebroken en de boten verticaal aan de andere talie hangen. De bemanning en passagiers beginnen het schip te verlaten in de andere vijf boten, maar SB I raakt bij het te water komen een scherpe rand en slaat lek. SB III en IV en BB IV komen goed te water en de opvarenden worden snel gered door Engelse oorlogsschepen in de buurt. Twintig minuten later raakt het schip een tweede magnetische mijn aan bakboordzijde in de midscheeps. De ontploffing vindt plaats onder de laatste reddingboot BB III die nog in de talies hangt, reeds gevuld met mensen. De reddingboot wordt stukgeslagen en veel van de inzittenden komen direct om in de explosie of sterven later in het koude water. De Simon Bolivar zinkt kort na die tweede ontploffing, op een mijl ten zuiden van het lichtschip Sunk. De masten en een deel van de schoorstenen blijven boven water uitsteken in het relatief ondiepe water. Tijdens het zinken slaagt de bemanning er in om de verticaal hangende reddingboten BB I en SB II alsnog goed in het water te krijgen, en daarmee worden nog een aantal drenkelingen uit het water gered. De mijnen zijn daar eerder gelegd door de Duitse jagers Bernd von Arnim (Z11), Hermann Künne (Z19) en Wilhelm Heidkamp (Z21). De gevolgen van de ramp zijn groot, 21 bemanningsleden en 59 passagiers komen om tijdens de explosies of verdrinken in het koude water, waaronder steward Vermeulen. Zijn stoffelijk overschot spoelt later aan op de Engelse kust en hij wordt begraven in Ipswich. Direct tekent Nederland protest aan bij de Duitse regering over deze schending van haar neutraliteit. De ramp met de Simon Bolivar domineert dagen lang het nieuws in de Nederlandse kranten. Sluiten