Ingehaald door de oorlog

Op 28 maart 1945 was Megchelen het eerste bevrijdde dorp boven de grote rivieren. De zich terugtrekkende soldaten van de Wehrmacht, van het 6de Fallschirmjäger regiment en het Panzergrenadier-Regiment 116, vertrokken richting Anholt, Vehlingen, Millingen en Empel. Om de aanval van de Engelse en Canadezen te stuiten, werden er Minen,
Tellerminen en Riegelminen tegen de oprukkende Shermantanks geplaatst.

Op 29 maart 1945 kon Megchelen de balans opmaken. In die angstige dagen werden 48 huizen verwoest en 53 beschadigd. Langs de Nederlands /Duitse grens werd een zgn. Sperrzone ingesteld : een niemandsland van 2 tot 5 kilometer. Het werd weer rustig in Megchelen en men kom beginnen aan de wederopbouw.

Ook in de gezinnen van Hendrikus Theodorus (Hent) Visser en Gert Snelting moest er hard gewerkt worden. Het was 26 april 1945 en Megchelen was al bijna een maand vrij. Bij zonsopkomst, om 6 uur, dacht Hent “ waar blijft Gert toch ? “ Het was immers de
bedoeling om zo vroeg mogelijk met hem en Antoon ter Voert dennenhout en brandhout te gaan halen in het Vehlingse bos, net over de grens. Het dennenhout werd gebruikt voor “ slietjes “ voor de hooizolders. Zijn vrouw Johanna zou bij terugkomst zorgen voor
pannenkoeken en die warm houden op de kachel.

De paarden van Antoon ter Voert werden voor de wagen van Gert Snelting gespannen,en Gert, die zich verslapen had riep “ ik kom jullie wel achterna met de fiets “

Antoon ter Voert 46 jaar, was een zeer muzikaal man en lid van het mannenkoor te Megchelen. Na het overlijden van zijn vader Jan in 1935 had zijn broer Bernhard het café overgenomen en Antoon de boerderij.

Toen Gert zich met de fiets had aangesloten, waren ze met de wagen en de paarden al over het Krupop in de richting van de grens. Ze zwaaide nog naar Clara Tiemessen die buiten bij de boerderij bezig was.

Het was mooi weer die donderdag 26 april 1945. Harry van Lent was druk bezig op zijn land om het bouwland klaar te maken voor het inzaaien van haver. Het land was toen Megchelen in de frontlinie lag door granaatvuur verwoest en het land moest opnieuw bewerkt worden.

Hij was vanaf ongeveer 6 uur aan het werk. Om 7.55 uur hoorde ook hij die hevige ontploffing ergens aan de Duitse grens bij Anholt. Hij wist direct dat er iets ernstigs was gebeurd.

Om 12.00 uur ging Harry van Lent thuis warm eten. Hein Bockting kwam aan de deur en vertelde Harry dat Antoon ter Voert en Hent Visser verongelukt waren door een tankmijn. Hij vroeg Harry met hem mee te gaan om de stoffelijke resten op te halen. Met een platte wagen en twee paarden ervoor haalden de mannen de stoffelijke resten op in Anholt, net buiten het dorp.

De lichamen waren al toegedekt met Duitse camouflagedoeken. Gert's wagen was nog beladen met hout en op twee plekken ernstig beschadigd.

Antoon ter Voert die voerman was, liep achter de paarden, links voor, naast de wagen. Hij is op de mijn gestapt. De tweede mijn, die gekoppeld was aan de eerste ontplofte ook en trof Hent Visser, die rechts achter de wagen moet hebben gelopen.

Gert Snelting zou achter de wagen hebben gelopen toen de ontploffingen plaats vonden. Hij overleefde maar was wat gehavend.

De paarden waren weg, en vreemd genoeg ongedeerd zoals later bleek. Waarschijnlijk betrof het Schrappnellmine een antipersoneelgranaatmijn die standaarddoor het Duitse leger werd gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog.